Tertium im perfectæ diſplicentiæ genus inuenitur, cũ quis dolet quidẽ de peccato qua ratione offenſa Dei eſt: ſed ex velleitate, non ex volitione abſoluta, & efficaci: habet em̃ de ſiderium imperfectũ placendi Deo, dimittendi peccatũ . &c. ſicut & dilectio Dei imperfecta, poteſt appellari volitio qua Deo vellem bonũ & gloriam, ipſiq́; placere in omnibus, deſiderio tamen imperfecto, ſic & nolle Dei offenſam, eſt imperfecta diſplicentia: nã perfecta, efficax & abſoluta eſt: quæ ex dilectione Dei efficaci & abſoluta naſcitur. Hunc verò imperfectum dolorem Caietanus. q. 1. de contritione, (ac iure ille quidem) attritionem vocat.