Verùm, ſsententia contraria mihi ex animo exuri non poteſst. Nam perſsuaſsa eſst & authoritate maiorum, & graui conſtantiq́; constantique ratione, ac fieri poteſst vt errem, ſsed ita prorſsus exiſstimo. Primùm enim paſssio pro Chriſsto ſsuſscepta, ſsi à charitate nõ non exiſstit, nihil valet ad culpæ mortalis remiſssionem, vt. D. Tho. author eſst. 22. q. 124. art. 2. ad. 2. &. 3. p. q. 66. art. 12. ad. 2. Item, & Auguſst. contra Creſscon. lib. 2. cap. 12. Imò. adeo Paulus. 1. ad Corin. 13. inquiens. Si corpus meum tradidero ita vt ardeam, charitatem autem non habuero nihil mihi prodeſst. Charitas autem in eo qui peccauit mortaliter, non remittit peccatum ſsine pœnitentia (vt idem. D. Tho. ſscribit. 3. p. q. 84. art. 5. ad. 2.) ergo nec martyrium. Et confirmatur. Quia voluntas efficax martyriũ martyrium actu ſsuſsceptum, quantum ad eſs ſsentialia (vt hîc ſsupponimus) nihil differunt. Si ergo martyrium ſsine pœnitentia peccatum mortale remittit, ac proinde gloriam meretur æternam, & voluntas quoq; quoque efficax martyrij, idem ſsine pœnitentia, dubio procul efficeret.