Quòd ſsi volumus etiam rem hanc magis premere, ſsine dubio peccator cui peccata memoriæ occurrunt, nec pœnitet, ſsi quem actũ actum eliciat etiam pro tempore quo non tenetur pœnitentiam agere, ſsemper peccat peccatum nouum. Illud ſsiquidem obiectum volitionis, qua volo non pœnitere etiam dum non teneor, nulla ratione honeſstari poteſst: cum actus oppoſsitus hoc eſst pœnitentia & contritio, omni tempore vſsque adeo bona & hone ſsta ſsit, vt contrarius actus, quo pœnitere nolo, nullo vnquam tempore honeſsti rationem habeat. Non aſs ſsero tamẽ tamen , eſs ſse peccatum mortale, velle non pœnitere, tempore quo non teneor: peccatum (inquam) mortale ex genere ſsuo: eſst tamen veniale, quia non habet obiectum honeſstum: actus verò indifferentes ſschola noſstra penitus reijcit. Hunc igitur in ſsenſsum. D. Thomas intelligendus eſst: vt ſscilicet, homo ſstatim teneatur, imò ſsemper, pœ nitere de peccato commiſs ſso: non poſsitiuè dolendo: ſsed negatiuè, non complacendo: quo etiam ſsenſsu ipſse idem loquitur. 3. p. q. 84. arti. 8. vbi ſsecutus Auguſstinum lib. De penitẽ tia penitentia , cap. 19. & habetur De pœn. d. 3. c. Pœnitẽ | fol. 68r tia Pœnit entia eſst, & Hugo de S. Vict. dicentẽ dicentem , quòd deus abſsoluens hominẽ hominem à vinculo culpæ & pœnæ æternæ, ligat eum vinculo perpetuæ deteſstationis peccati, aſs ſserit, pœnitẽtiã pœnitentiam etiã etiam poſst remiſs ſsum peccatum debere durare vſsque ad finem vitæ. Quod egregiè annotauit Caietanus in commetarijs ſsupra eundem art. nam, quòd poſst impetratã impetratam veniam per primam cõtritionem contritionem , homo iterum atq; atque iterum dolere teneatur, nulla ratione nititur niſsi cùm homo dubitat, an verè fuerit contritus: tum enim locũ locum habet quod Iſsidor. tradit. 2. lib. De ſsum. bo. Propitiatio Dei occulta eſst: ſsine intermiſssione flere neceſs ſse eſst.
Loading...