Signo quoque manifesto hoc discrimen innotescit. Nam, si mortem mihi conscisco, non aliter contra praeceptum illud, Non occides, pecco. quam si proximum interficerem . Item, si ex gula cibum aliquem sumo vitae corporali noxium, duplex peccatum pecco: alte rum contra temperantiae legem, alterum contra illud, quo teneor vitam corporalem seruare & meam & alienam, non tanquam dominus, sed tanquam dispensator & custos. At vero, si mortis spiritualis mihi causa sum, ea iactura mihi non imputatur. Quin si per fornicationem, gratiam, virtutem, salutem, vitamque animi perdam, vnicum fornicationis peccatum agnoscitur. Quo vno argumento satis liquet, bonorum spiritualium nos es se vere dominos, non dispensatores: quando horum dissipatio nobis non imputatur ad specialem culpam.