Signo quoque manifeſto hoc diſcrimen innoteſcit. Nam, ſi mortem mihi conſciſco, non aliter contra præceptum illud, Non occides, pecco. quàm ſi proximum interficerẽ . Item, ſi ex gula cibum aliquẽ ſumo vitæ corporali noxium, duplex peccatum pecco: alte rum contra temperantiæ legem, alterum cõ tra illud, quo teneor vitam corporalem ſeruare & meam & alienam, non tanquàm dominus, ſed tanquam diſpẽ ſator & cuſtos. At verò, ſi mortis ſpiritualis mihi cauſa ſum, ea iactura mihi non imputatur. Quin ſi per fornicationem, gratiam, virtutem, ſalutem, vitamq́ue animi perdam, vnicum fornicationis peccatum agnoſcitur. Quo vno argumẽ to ſatis liquet, bonorum ſpiritualium nos eſ ſe verè dominos, non diſpenſatores: quando horum diſsipatio nobis nõ imputatur ad ſpecialem culpam.