Ad argumentum verò Scoti, non eſst difficilè inficiari ſsolam abſsolutionem gratiam cõ ferre conferre . Nam, ſsicut in iudicio. fori exterioris, ſsi quis per legitima teſstimonia & ſsuam confeſs ſsionem abſsoluatur, omnia hæc ſsunt verè cau ſsa illius abſsolutionis, licet iudicis ſsententiam vt præcipuam cauſsam ſspectemus: ita quoque in foro conſscientiæ interiori princeps quidẽ quidem | cauſsa abſsolutionis, ſsacerdotis ſentẽtia sententia eſst, ſsed ratio tamen & cauſsa concurrens, vt ritè pœ nitens abſsoluatur, teſstimonium illud etiam fuit, quod aduerſsum ſse pœnitens dixit, (ſsiue accuſsationem vocare malis) qua ſse accuſsauit. Vnde patet error gloſs ſs æ De pœnitentia. d. 1. ca. 1. dicẽtis dicentis , nec cordis contritione, nec oris cõfeſsione confessione peccata dimitti, ſsed tãtùm tantum gratia Dei. Nã Nam in omnibus aliis ſsacramentis, non ſsolùm forma, ſsed etiam materia eſst cauſsa inſstrumentalis, qua Deus vtitur ad remittendum peccatum, aqua enim baptiſsmi, nedum forma verborum, corpus tangit, & cor abluit, vt Auguſst. aſs ſseruit. Quod idem in cæteris ſsacramentis inducere poſs ſsumus. Cùm ergo tã tam cõ tritio contritio , quàm confeſssio partes ſsint huius ſsacramenti: conſsequens fit, vt gratiæ cauſsa etiam exiſstant.