Ad secundum, iam respondimus, sacerdotem non habere potestatem iurisdictionis ad ordinatione sua. Nec ad hanc potestatem satis est, quod peccator se praebeat materiam, & subditum sacerdoti: hoc enim verum es set si autoritas absoluendi es set iudicis arbitri: qui, scilicet, per voluntariam subiectionem reorum, iudicandi acciperet potestatem. At retro nos ostendimus, sacerdotes autoritatem iudicandi non a populo, sed a Deo accepis se nec hanc ex iure diuino quoslibet sacerdotes habere: sed solos pastores: vel eos qui a pastoribus fuerint delegati.