Confeſssionem exteriorem, quæ ſsacerdoti fit, eſs ſse ad ſsalutem neceſs ſsariam ex Chriſsti in ſstitutione, confeſssionem (inquam) omnium mortalium, tam publicorum, quã quam occultorũ occlutorum Probatur efficaciter. Quia peccata occulta non remittuntur, niſsi remittentibus ſsacerdotibus: vt patet ex teſstimonio Ioannis citato. Quorum retinueritis, id eſst, non remiſseritis, retenta ſsunt. Ex eo enim quòd dixit. Quorũ Quorum remiſseritis, remiſs ſsa erunt: ſsatis oſtẽditur ostenditur , verbum è ex regione additũ additum , ſscilicet. Retinueritis, perinde eſs ſse, ac ſsi dixiſs ſset Chriſstus. Non remiſseritis. Sed remittere ſsacerdotes non poſs ſsunt, niſsi cognoſscant: (vt oſtẽ ſum ostensum eſst) cogno ſscere autem nequeunt, niſsi peccatores conſsiteantur: ergo confeſssio etiam occultarũ occultarum culparum ex diuina inſstitutione eſst ad ſsalutem neceſs ſsaria. Qui enim inſstituit finem neceſs ſsarium, media etiam inſstituit, quæ eſs ſsent ad eũ dem eundem finem neceſs ſsaria: niſsi legiſslatorem velimus in neceſs ſsariis defuiſs ſse. Nam eandem rationem eiſsdem quoque verbis reſsumere nõ non piget.