Nec te moueat, ꝙ quod apoſstolus ait, eſs ſse impoſssibile: nã nam per exceſs ſsum loquitur: atq; atque hyperbolicè ingentem rei difficultatem impoſs ſsibile vocat: non, vt deſsperent audiẽtes audientes : ſsed, vt terreantur. Idcirco enim ſsubdit apoſstolus. Confidimus tamen de vobis dilectiſssimi meliora, & viciniora ſsaluti: tametſsi ita loquimur. Loquutus ſsum (inquit apoſstolus) ita, vt vos à peccatis retraherẽ retraherem , & deſsperationis metu facerem cautiores. Cæterum cõfido confido de vobis, & reliqua, quæ ſsequuntur. Quæ quidem huius loci interpretatio. mea nõ non eſst, ſsed Hieronymi, lib. aduerſsus Iouinianũ. 2. referturq́; referturque à Gratiano De pœnitẽtia pœnitentia , d. 2. c. Si enim. Nec | modus hic loquẽdi loquendi à ſsacris literis alienus eſst. Nã Nam Matth. 19. qđ quod ante dñs dominus dixerat, difficilè eſs ſse diuitẽ diuitem intrare in regnũ regnum cœlorũ cœlorum , eueſstigiò dixit, eſs ſse impoſssibile, quemadmodũ quemadmodum expoſsuit Hieronymus ſuꝑ super caput Eſsaiæ. 60. Sed & Ari ſstoteles. 1. libro De cœlo capite. 11. inter reliquas ſsignificationes huius vocabuli, impoſs ſsibilis, eam annumerauit, vt (quod non facilè, neq; neque citò, nec benefieri poteſst) impoſssibile dicatur. Et ad eandem formam per hyperbolem capit. 10. eiuſsdem epiſstolæ Apoſstolus locutus eſst: vt oſstenderet, qua animaduerſsione pecata nr̃a nostra digna ſsint, poſst acceptã acceptam notitiã notitiam veritatis, ſsi ad iuſstitiæ rigorẽ rigorem examinentur. Sed aliud tamẽ tamen eſst quod iuſstitia poſstulat: aliud quod clemẽtia clementia , & miſsericordia ſsuggerit.