RELECTIO DE POENITENTIA HABITA IN ACADEMIA SALMANTICENSIS, ANNO M. D. XLVIII.

A FRATRE MEL chiore Cano ordinis Prædicatorum, ſacræ q́; sacræque Theologiæ profeſs ſsore, ſsuper. 14. diſstinctione quarti ſsententiarum. Compluti, Ex officina Ioannis Brocarii 1558

Prior Concluſsio.

Pœnitentiam infuſs æ virtutis actum, his qui mortaliter peccauerunt ſsemper fuiſs ſse neceſ ſariã necessariam , non ad ſsalutem modò, ſsed ex præcepto quoque peculiari.

Poſsterior concluſsio.

Pœnitentiæ verò ſacramẽtum sacramentum , peccatoribus poſst baptiſmũ baptismum ad vitam æternam conſsequendam, neceſ ſariũ necessarium eſs ſse. Quo fieri, vt & mortalia peccata omnia ſsacerdotibus confiteri, & ad eorum arbitrium ſatiſ ſacere satisfacere , diuino iure teneamur.

Andreas a Porto NARIIS LECTORI. S. D.

C VM ad amuſsin perpendiculumq; perpendiculumque apud me reuoluerẽ reuoluerem , lector beneuole, quã quam aliquod iam annis per vniuerſsam hanc Hispaniæ regionem à te celebrata, ſsparſsa, ac diſs ſseminata fuerit nominis mei fama, in ciuile ſsat, atq; atque in humanũ humanum à me fore exi ſstimaui, ſsi à tam præclaro pro repub. & hactenus inuiſso instituto meo nunc de ſsiſstere viderer, & de me conceptam fidẽ fidem inter priuatos ſaltẽ saltem parietes non conſseruarem. Ac me prorſsus huiuſsce almæ, ne dicam vniuerſsitatis, ſsed etiã etiam totius Hi ſspaniæ indignum officio ipſse prædicarẽ prædicarem , ſsi ad extremum vſsque ſspatium aliquem vitæ meæ ſspiritum pro rep. ocioſsum atq; atque | tranquillum ducerem. Tanta enim est in me reip. beneuolentia, tantus deniq; denique ardor, vt ſsi officia duntaxat, non autem animum atque voluntatem remetiar, ingratus ꝓculdubio proculdubio ſsim moriturus. Quæ quidem officia animũ animum meũ meum noctes dieſq; diesque concitent atque admonent: non cum vitæ tempore dimittendam eſs ſse commemorationem nominis mei, ſsed cum omni po ſsteritate adæquandam. At cum elapſsis ſseculis nec non præ ſsentibus, ſstatuas & imagines animorum ſsimulachra ſsed corporum, ſstudiosè multi ſsummi homines in ſsui commemorationẽ commemorationem reliquerint: ego tamen præclarius ſsemper præstantiusq; præstantiusque duxi: laborum virtutumq; virtutumque mearum effigiem in ſsempiternam mei memoriam, ac reip. vtilitatẽ vtilitatem relinquere. Quare quis tandem me reprehendat? aut quis mihi iure ſuccẽ ſeat succenseat ? ſsi quantũ quantum cæteris ad ſsuas | res obeundas, quãtum quantum ad alias voluptates, quantũ quantum ad ipſsam requiem animi & corporis conceditur temporis: quantum alij tribuunt in tẽpeſtiuis tempestiuis cõuiuijs conuiuijs , quantum deniq; denique aleæ, tantũ tantum mihi egomet ad hæc ſstudia his meis characteribus recolenda ſsumpſsero? Verùm cum ſsuperioribus his diebus domini Ioannis Medinæ volumen de pœnitentia tam acutè, ac ſsubtiliter tractantem, ac disputantem tibi obtulerim: nihilominus quia varia lectio auditoris & lectoris animum oblectat, ego nunc tibi domini Melchioris Cani codicẽ codicem non minori cum ingenij acumine de pœnitentia & ſsacramentis diſs ſserentem prodo, & quò clarior, elucidiorquè per docta virorum ora volitaret postremam in excudendo ab eo adiici manum curaui. Quamobrem, lector celeberrime, à te iterum atque iterũ iterum con | tendo, vt codicem hunc à tanto viro editũ editum , ſsemper præ manibus habeas hic enim est, qui ardet amore iuuandi recta studia, in quo tanta est in disputando præ cæteris eloquentia, vt perlectis eius à te dogmatibus ipſsum prorſsus Ciceronem audiſs ſse, aut perlegiſs ſse videaris. Conſserua quæ ſso hominem hunc pudore eo: quẽ quem amicorum ſstudiis vides comprobari, tum dignitate, tum venustate, ingenio autẽ autem tanto, quanto id conuenit existimari, quod ſsummorum hominum ingeniis ex petitũ petitum eſs ſse videas. Vale. Ex officina no ſstra typographica. Anno D. 1550. die verò. 17. menſsis Martij.
Loading...