Illud deinde commemorãdum commemorandum eſst, (quod aliàs ſs æpè diximus) huius iudicii ſsacramentalis finem, non tam punitionem, & vindicationem iuſstitiæ eſs ſse, quàm vindicationem ſsalutarem. Ex quo fit: vt, licet in iudicio purè vindicatiuo exacta culparum cognitio requiratur, vt videlicet tanta ſsit pœna, quanta quis per culpas meritus eſst: at in iudicio hoc ſsacramentali non exigitur exacta cognitio peccatorum: ſsed qualis, & quanta neceſs ſsaria eſst ad curationem, & ſsalutem pœnitẽtis pœnitentis , hæc enim huius iudicii finis eſst, Quæ quidem doctrina habetur ex cap. Omnis, De pœnitentiis, & remiſssionibus. Ibi, More periti medici ſsacerdos diligenter inquirat peccatoris circunſtã tias circunstantias & peccati &c. Idem traditur ab eodẽ eodem Innocentio, in cap. Deus qui: eodem titulo: Cum pœnitentia (inquit) non tam ſsecundum quantitatem exceſs ſsus, quàm pœnitentis contritionem per diſscreti ſsacerdotis arbitrium ſsit moderanda, penſsata qualitate perſonarũ personarum , & con ſsideratis circunſstantiis omnibus, pro vt ſsaluti eorum viderit expedire.
Loading...