Illud deinde
commemorãdum
commemorandum
e
ſst, (quod
aliàs
ſs
æpè diximus) huius iudicii
ſsacramentalis finem, non tam punitionem, & vindicationem iu
ſstitiæ e
ſs
ſse, quàm vindicationem
ſsalutarem. Ex quo fit: vt, licet in iudicio purè
vindicatiuo exacta culparum cognitio requiratur, vt videlicet tanta
ſsit pœna, quanta quis
per culpas meritus e
ſst: at in iudicio hoc
ſsacramentali non exigitur exacta cognitio peccatorum:
ſsed qualis, & quanta nece
ſs
ſsaria e
ſst ad
curationem, &
ſsalutem
pœnitẽtis
pœnitentis
, hæc enim
huius iudicii finis e
ſst, Quæ quidem doctrina
habetur ex cap. Omnis, De pœnitentiis, & remi
ſssionibus. Ibi, More periti medici
ſsacerdos diligenter inquirat peccatoris
circunſtã
tias
circunstantias
& peccati &c. Idem traditur ab
eodẽ
eodem
Innocentio, in cap. Deus qui: eodem titulo:
Cũ
Cum
pœnitentia (inquit) non tam
ſsecundum quantitatem exce
ſs
ſsus, quàm pœnitentis contritionem per di
ſscreti
ſsacerdotis arbitrium
ſsit moderanda, pen
ſsata qualitate
perſonarũ
personarum
, & con
ſsideratis circun
ſstantiis omnibus, pro vt
ſsaluti eorum viderit expedire.