Huic & aliud corollarium adiunctum eſst: videlicet, non neceſs ſse eſs ſse, vt pœnitens oẽs omnes actus explicet, mortales etiam, ſsingulatim, cum in vno actu intelliguntur: vt, ſsi volo inimicũ inimicum occidere, quæro arma, equum, &c. Item, qui furatur, ſscalas ſuſpẽdit suspendit , aperit ſseras, &c. Quia licet omnes illi actus ſsint peccata, omnes tamen ordinantur ad perficiendum actũ actum vnũ vnum , quẽ quem confiteor: licet enim in genere entis sint vna entia, ſsed in mortalibus pro vno actu cõ putantur computantur . Hæc tamen ratio calumniã calumniam habet: quia actus interior & exterior, in genere mortis, vna culpa cenſsetur: & tamen non ſsatis erit, | actũ actum interiorem confiteri, niſsi ſsimul aperias actum exteriorem. Nam ille actus exterior eſst peccatum mortale: & omne mortale confiteri, neceſs ſsum eſst. Ratio igitur vera huius concluſsionis corollariæ fuerit. Quòd ſsacerdos in actu præcipuo explicato per meam cõ feſsionem confessionem , ſsufficienter intelligit actiones comitantes. Quemadmodum, qui confitetur exteriorem actum, ſstultus erit, ſsi velit interiorem explicare. At, cùm in interiore non intelligatur exterior explicetur oportet: vnde fit, vt ſsi ad perfectionem peccati principalis, actus alius adiunctus interuenire non ſsoleat, explicandus ſsit: vt ſsi per internuncium ſsolicitaui puellam, vel ſsi ad occidendum, ſsocium accerſsiui.
Loading...