Atque id ego intelligi volo, cùm exiſstimo me pœnitenti pro futurũ futurum . Nam fruſstra niti, et nihil aliud quàm laborando odium quærere (vt Saluſstius ait) extremæ demẽtiæ dementiæ eſst, & Auguſstinus De pœnitentia. d. 7. ca. Si quis: Ideo (inquit) do tibi pœnitentiam, quia neſscio, nam ſsi ſscirem nihil tibi prodeſs ſse, non tibi darẽ darem , non te admonerem. Ratio quoq; quoque perſspicua eſst, quia nulla lex obligat ad actus inutiles & ocioſsos. Item, ſsicut correctio ad bonum illius, qui corripitur: ita confeſssio ad bonum pœnitentis ordinatur, ſsed, quando ſscio nihil me mea admonitione pro futurum, non teneor fratrem corripere, aut delinquentẽ delinquentem , aut ignorantem, ergo, &c. Nam, ex fine ratio mediorum eſst. Hinc facilè diſscernetur, quid in multis euentis confeſs ſsor habeat facere, ſsi prudẽs prudens eſs ſse velit: vt, ſsi mulier nupſsit Petro occultè non conſsumato matrimonio: deinde contraxit cum Ioanne publicè, & conſsummauit, cum quo manet bona fide. Item, ſsi mulier contraxit cum fratre ſsuo, aut aſsine quem inuicibiliter ignorat eſs ſse fratrẽ fratrem : &c. Nam in his omnibus | ſsi credo meũ meum cõ ſilium consilium pro futurũ futurum , teneor admonere: ſsin verò minus, teneor non admonere, ſsiue id ſsit in detrimentũ detrimentum proximi, ſsiue non : ſsit ſsiue contra ius diuinũ diuinum , ſsiue humanum.
Loading...