At Gerſsoni non videtur erroneum: nam (vt proximè nobis confirmandum eſst) nihil vetat ex cauſsa rationabili confeſssionem partiri, id eſst, quædam peccata tacere, alteri confitenda: quæ eſst diuiſsio confeſssionis mathematica, cùm pœnitens integram moraliter faciat, explicans omnia, quæ videlicet explicare tenetur. Nondum autem oſstendit Durandus, obligari peccatorem ad ea peccata confitendum, quę ſsacerdos remittere nõ non poteſst. Et, ſsicut prælati reſeruãdo reseruando culpas, licitè faciũt faciunt | vt quandoq; quandoque abſsolutio diuidatur: ita non eſst pœnitus abſsurdum, ſsi proinde fiat, vt pœnitentes diuidant cõfeſsionem confessionem : cuius & neceſs ſsitas & integritas ex abſsolutione, tanquã tanquam ex fine, ſsumitur.