Ad tertium. Nihil vetat, vt abſsolutio, quę iure diuino, per ſse quidem integra eſs ſse debet, per accidens tamẽ tamen mutiletur: vt propter obliuionem alicuius peccati, vel propter periculum, quod vrget, ſsi exprimatur. Quare, ſsi ex reſseruatione quorundam peccatorum quæ legitime in Eccleſsia fit, & ſsimul ex abſsentia prælati ſsuperioris per accidens eueniat, vt cõfeſ ſor confessor præ ſsens ſsoluere omnia nequeat, non exinde integritas abſsolutionis tollitur, iure diuino inſstituta. Quæ tunc, ſscilicet, tolleretur, cum confeſs ſsor habens autoritatem abſsoluendi ab omnibus, partim remitteret, partim retineret.