Id verò (quod ſs æpe in huius argumẽti argumenti explicationem diximus) inferiorem à reſseruatis abſsoluere non poſs ſse, intellectũ intellectum cupimus, donec ſsuperior ab eis non abſsoluerit. Quod ſsi iam ſsoluit, ratio reſeruatiõis reseruationis ceſs ſsauit. Quæ cum quodammodo pœnalis ſsit & odioſsa, re ſstringi non debet, ſsed ampliari. Imò aſs ſserit Adrianus & benè, quod ſsi præmiſs ſsa ſufficiẽ ti sufficienti diſscuſssione, confeſs ſsus eſst quis habenti facultatem abſsoluendi à culpis reſseruatis, & oblitus eſst fortè vnam ex illis, aſs ſserit ( inquã inquam ) quòd non tenetur adire ſsuperiorem. Cùm autem memoriæ occurrerit, poterit confiteri quicunque, qui ſsemel habuit facultatem. Adrianus dicit, cuicunque ſsimplici ſsacerdo| ti: quod equidem nulla ratione probarim: quoniam (vt ſsupponimus) abſsolutio requirit iuriſsdictionem in abſsoluendo. Simplex autem ſsacerdos, iurisdictionem nunquam habuit, &c. Quemadmodum, ſsi ego oblitus ſsum confiteri aliquod peccatũ peccatum mortale proprio meo ſsacerdoti, non poſs ſsum deinde, cùm in mentem venerit, confiteri cuilibet ſsacerdoti, ſsed ſsolùm habenti facultatẽ facultatem , ac iuriſsdictionem.