Quippe ſsi quẽ quem peccata cõtriſtãt contristant , vel quod turpia ſsunt, vel ꝙ quod infamiæ notam inuſserunt, aut aliud damnũ damnum dedêre peccanti, huius dolor idoneus nõ non eſst nec delicto aduerſsus deũ deum commiſs ſso penſsando nec infenſso deo placando & conciliando. Nam ne homo quidẽ quidem iu ſstus placaretur, cùm is qui læ ſsit nullam ipſsius haberet in dolore rationẽ rationem : nec redintegraretur amicitia dum qui eam violauit, iacturam propriam ſsentit, non amici offenſsionem. 2. ad Corint. 7. gaudeo nõ non quia contriſstati eſstis ſsed quia contriſstati eſstis ad pœnitentiam. Cõ triſtati Contristati enim eſstis ſsecundum Deũ Deum , quæ enim ſsecundum deum triſstitia eſst. &c. Triſstatur, inquit Ambroſsius, ſsecundum Deum, quia delet quòd fecit quod odit Deus: Idem Chriſso ſstomus homilia. 15. in hanc ſsecundam epiſstolam: ſsed expreſssius homilia. 4. in eandem.