Præterea, (vt etiam paulò ante argumẽta| fol. [131]v bamur argumen tabamur ) cætera ſsacramenta recipiũtur recipiuntur à fictis: ergo & hoc ſsacramentum à ficto recipi poteſst. Negabis forte conſequentiã consequentiam : quia cõtritio contritio eſst pars huius ſsacramenti: (vt Conci. Florent definitur) nõ non eſst aũt autem pars aliorũ aliorum : & ideo alia ſsacramenta non contritis etiam conferuntur: hoc verò ſsacramentum non niſsi à cõ trito contrito recipitur. Contra, quia contritio nõ non eſst pars eſs ſsentialis huius ſsacramenti: ſsed integralis. non autem quælibet integralis pars adeſs ſse totius neceſs ſsaria eſst: vt patet de ſsatisfactione, ſsine qua verum ſsacramentum conſsiſstit. Deinde, quia licet cõtritio contritio eſs ſset prima huius ſacramẽti sacramenti pars, nõ non eſst tñ tamen ordo neceſs ſsarius, vt oporteat eſs ſse priorẽ priorem confeſsionẽ confessionem . Nã Nam ſsi poſst confeſssionem hominis attriti iam completã completam : ſsequatur contritio tẽpore tempore quo quis abſsoluitur: ſsine dubio ſsuſscipitur verum ſacramẽ tum sacramentum . Et tamen confeſssio tota fuit informis. Rurſsum etiam nos ante conſstituimus, attritionem eſs ſse idoneam huius ſsacramenti materiam. Quòd ſsi non eſs ſset: nec claues eccle ſsiæ culpam remitterent, nec pœnitentiæ ſsacramentum gratiam conferret. Denique, ſsi dolor interior aſssignatur pars huius ſsacramenti, ideo eſst, vt confeſssio vocalis ad iudicium ſsacerdotale neceſs ſsaria, ſsit confeſssio, & non ſsimulatio: aut figura confeſssionis: ſsed ſsola attritio ſsatis eſst, vt homo verè confiteatur, & | accuſset ſse coram ſsacerdote quemadmodũ quemadmodum . D. Thomas ad tertium argumentum illius articuli docet: ergo, &c. Non enim huiuſs modi appellamus fictam, fictione contraria ſsacramento: ſsed fictione cõtraria contraria effectui ſsacramenti: adhibet quippe materiã materiam neceſ ſariã necessariam ſsacramento, diſspoſsitionem verò neceſ ſariã necessariam effectui ſsacramenti non adhibet.