Sed enim opinio D. Thomę articulo illo iam ſs æpe citato contraria eſst: atque ea quidẽ quidem multo magis rationi cõ ſentanea consentanea , ſsi id teneamus, quod iam oſstendimus, ſacramentũ sacramentum receptum à ficto, eſs ſse veriſssimum ſacramentũ sacramentum . Probatur ſsic. Ille talis nõ non tenetur rurſsum cõfiteri confiteri peccata, quæ ſsemel cõfeſ ſus confessus eſst, ergo | recedente fictione conſsequitur effectum ſsacramenti. Antecedens patet, quia ſsi ſsententia in aliquo foro ſsemel fuit valida, non eſst opus eam iterum ferri: nec qui ſsemel abſsolutus eſst ſsacramentaliter, tenetur confeſssionem repetere. Iam verò conſsequentia probatur. Quia illi homini eſst apertum regnũ regnum cœlorum, quod erat clauſsum per eiuſsmodi peccata. Ergo virtute clauium eſst illi apertum: nam ſsacerdotibus claues regni cœlorũ cœlorum datæ ſsunt: nec aliter peccatoribus, niſsi per claues, regnum clauſsum aperiri poteſst. Confirmatur ex illo Ioannis. 20. Quorum retinueritis peccata, retenta ſsunt, ergo ſsi illa peccata non ſsunt remiſs ſsa virtute abſsolutionis, ſsemper erunt retenta. Quare oportebit eadem iterum confiteri. Nec alia ratio D. Auguſstinum mouit, vt aſs ſsereret, baptiſsmum, recedente fictione, effectum ſsuum conſsequi, niſsi hæc. Nam, ſsi poſstea peccator fictè baptizatus conteratur: & aſs ſseras gratiam illi conferri ex contritione, non ex vi baptiſsmi ante ſsuſscepti: tunc eiuſsmodi non eſs ſset renatus ex aqua & ſspiritu ſsancto. Quare (iuxta domini ſsententiam) non intraret in regnum cœlorum. Cùm igitur pœnitentiæ ſsacramentum ſsit neceſs ſsarium ad ſsalutem peccatoribus baptizatis, ſsi cui ex vi ſsolius contritionis peccata remitterẽtur remitterentur , illi tali ſsine remiſssione ſsa| cramentali peccata cõdonarentur condonarentur , cũ cum tamẽ tamen ſcriptũ scriptum ſsit: quorum retinueritis retẽta retenta ſsunt.