Præterea, Arauſsicanum Concilium, cap. | 12. Subito (inquit) obmuteſscens, & baptizari & pœnitentiam accipere poteſst, ſsi voluntatis præteritæ teſstimonium aliorũ aliorum verbis habet, vel præ ſsentis in ſsuo nutu, & tertium Cõ cilium Concilium Carthaginenſse. ca. 34. Si ægrotantes (ait) pro ſse reſspondere nequeunt, cũ cum voluntatis eorũ eorum teſstimonium ſsui dixerint, baptizantur, & manus etiam pœnitentibus imponatur, referturq́; referturque de conſsecratio. d. 4. capit. Aegrotantes. Item apertius Concilium Carthaginenſse quartũ quartum , ca. 77. & habetur. 26. q. 6. cap. is qui, hunc in modum ſscribit. Is qui in infirmitate pœnitentiam petit, ſsi caſsu, dũ dum ad eũ eum ſsacerdos venit, oppreſs ſsus infirmitate obmutuerit, dent teſstimonium, qui eum audierunt, & accipiat pœnitentiã pœnitentiam : & ſsi cõtinuo continuo creditur moriturus, recõcilietur reconcilietur per manus impoſsitionem, & fundatur ori eius euchari ſstia. Idem habes in epiſstola. 69. Leonis Papę ad Theodorum, in hæc verba: his qui in periculi vrgentis inſstantia præ ſsidium pœnitentiæ, & mox reconciliationis implorant: nec actio illis pœnitẽtiæ pœnitentiæ , nec communionis gratia de negetur, ſsi eam, etiam amiſs ſso vocis officio, per iudicium integri ſsenſsus quærere comprobentur: quòd ſsi aliqua ęgritudine ita fuerint aggrauati, vt quod paulò antè poſscebant, ſsub præ ſsentia ſsacerdotis ſsignificare non valeant, teſstimonia eis fideliũ fidelium circun| ſstantium prodeſs ſse debebunt, vt ſsimul & pœ nitentiæ, & reconciliationis beneficium cõ ſequantur consequantur .