Ad ſsextum principale argumentũ argumentum priuſ quã priusquam reſspondeamus, & neceſs ſse eſst explicare, quiſnã quisnam proprius ſsacerdos appelletur. Nã Nam Petrus Palu. 4. d. 17. q. 3. & Sylueſster in verbo confeſs ſsor primo, docent, nomen propii ſsacerdotis dupliciter accipi: vno modo, pro quocunq; quocunque habente poteſstatem abſsoluendi, ſsiue ordinariam, ſsiue delegatã delegatam , & ſsic capitur (aiunt) in cap. Omnis vtriuſ q́; vtriusque ſsexus, ab Innocentio ibi, Omnia ſsua peccata ſsemel confiteatur in anno proprio ſsacerdoti. Aliàs non impleret illud præceptum, qui confiteretur fratribus mendicantibus: nõ non enim ſsunt proprii ſsacerdotes niſsi in hac ſsignificatione. Alio modo (inquiunt) capitur, ſsacerdos proprius, pro ſsacerdote habente iuriſsdictionem ordinariam abſsoluendi, qualis eſst, vel parochus, vel epiſscopus, vel Summus Pontifex. Quem in modum accipitur in eodem capi| te, Omnis, cùm ſsubiungitur, Si quis autem alieno ſsacerdoti voluerit iuſsta de cauſsa ſsua confiteri peccata, licentiam prius poſstulet, & obtineat à proprio ſsacerdote.