Itaq; Itaque ſsacerdos proprius, vel intelligendus eſst parochialis ſsacerdos, vt Martinus Quintus intellexit, & vt re vera Innocentius accepiſs ſse videtur iuxta planam illius decretalis intelligentiam, vel intelligẽdus intelligendus eſst ſsacerdos habens ordinariã ordinariam poteſstatem & iuriſdictionẽ iurisdictionem . Ei in priori quidem ſsignificatione, ſsacerdos proprius vocatur, & vt diſstinguitur contra alienum, & vt diſstinguitur contra cõmunẽ communem . Contra alienum quidem, vt quilibet parochianus intelligat, ſsuo proprio parocho, nõ non alterius parochiæ ſsacerdoti debere confiteri. Contra communem autem, quia ſsupponebat Innocentius, epiſscopus & Sũmum Summum Põ | fol. [147]v tificem Ponti ficem , qui ſsacerdotes communes dici poſs ſsunt, non habere conſuetudinẽ consuetudinem audiendi cõ feſsiones confessiones . Quare ſspectans in cõmunẽ communem vſsum (quod leges facere ſsolent) præcepit, vt parochiani ſsuis parochis confiterentur. Nec obiectio illa mouere nos debet, quòd, ſsi in illo capite proprius ſsacerdos ſsic acciperetur, qui cõ feſsionem confessionem faceret vel epiſscopo, vel Summo Pontifici, præceptum illius capitis non impleret. Nã Nam , cũ cum parochus iuriſdictionẽ iurisdictionem habeat ab epiſscopo, epiſscopus à Sũmo Summo Pont. pro cõ perto comperto relinquitur, vt pœnitens, qui priuatis ſsuis ſsacerdotibus confiteri ſsolet, ſsi ad epiſscopum, vel Summum Pot Pont . recurrat, eisq́; eisque confiteatur, multò etiam magis pręcepto confeſs ſsionis ſsatisfaciat.