Præterea, ſsi eccleſsiæ conſstaret quenquam fuiſs ſse publicum peccatorem, non ei adminiſstraret ordinis ſsiue confirmationis, aut matrimonij ſsacramentum: niſsi prius ſsacerdotis autoritate Chriſsto domino, atque ip ſsi eidem eccleſsiæ fuiſs ſset reconciliatus. In dignum enim eſs ſset, vt qui eccleſsiam offendit, munus eccleſsiæ & miniſsterium ſsine præuia | conciliatione recipiat. Vnde D. Thomas, in. 4. d. 24. q. 1. arti. 3. q. 1. ad tertium: Aliquæ (inquit) medicinæ ſsunt, quaſsi exigunt robur naturæ alias cum periculo mortis aſs ſsumuntur, & aliæ ſsunt, quæ debilibus dari poſs ſsunt: ita etiam in ſspiritualibus quędam ſsacramenta ſsunt ordinata ad remedium peccati, & talia peccatoribus ſsunt exhibenda, ſsicut baptiſsmus & pœnitentia: illa verò quæ perfectionem gratiæ conferunt, requirunt hominem per gratiam confortatum: & talia, (ſsupple) non ſsunt peccatoribus exhibenda. Quo loco certum eſst, peccatores à D. Tho. vocari, qui mortaliter ante peccauerunt: etiam ſsi dolorem habeant de peccato, animumq́ue in futurum rectè ac iuſstè viuendi. Nam, ſsi peccatores appellaret, quibus interior pœnitentia non eſst: profectò nulla ſsacramenta eſs ſset peccatoribus miniſstranda. Videtur ergo D. Thomas ſsentire, eccleſsiam his qui ante peccauerũt peccauerunt , ſsi habeant tamen interiorẽ interiorem de peccato dolorẽ dolorem , ſsacramenta baptiſs mi & pœnitentiæ adminiſstrare debere. At, reliqua ſsacramenta non, niſsi per ſacramentũ sacramentum aliquod eorũ eorum iuſstificatis, quæ directe ad iu ſtificationẽ iustificationem ordinãtur ordinantur : vt baptiſsmus & pœnitentia. Atq; Atque id etiã etiam definiſs ſse videtur Innocentius primus in epiſstola ad Ruffum & Euſsebium capit. 4. his verbis: at dicitur legitimi | ſsacerdotis benedictio auferre omne vitium ergo ſsi ita eſst, applicentur ad ordines ſsacrilegi, adulteri, atque omnium criminum rei. Quia in ordinatione criminali vitia putantur auferri, nullus ſsit pœnitentiæ locus, quia id poteſst præ ſstare ordinatio, quod longa ſsatisfactio præ ſstare conſsueuit.