Altera aũt autem difficultas eſst, quòd ſsi vinculum uoti & iuramenti humanæ facultatis eſs ſset, ante diuinã diuinam legẽ legem nouã nouam & veterem, per humanã humanam poteſstatem diſs ſsolui poſs ſset: quòd ſsi non poterat, certè pluſquã plusquam humanũ humanum erat hoc vinculum | naturale ſsiquidem eſst, vt omnis obligatio, per quaſcunq; quascunque cauſsas naſscitur, per eaſdẽ easdem diſs ſsoluatur, Si igitur votorũ votorum & iuramentorũ iuramentorum obligatio per iuris humani arbitriũ arbitrium ſolũ solum extitit, per idem etiam arbitrium diſs ſsolueretur. Quò fieret, vt qui, aut voti, aut iuramenti vinculum induxiſs ſset, idem haberet eiuſsdem ſsoluendi facultatem. Quemadmodum princeps qui legem dicit publicam, eam ſsoluere poteſst & abrogare. Quamobrem, ſsi vobis non fuerit ingratum, priorem noſstram reſsponſsionem interim teneamus, faciamusq́ue hic tractatui de confeſs ſsionis præcepto finem, cuius prolixitatem poſstrema de ſsatisfactione diſsputatio compẽ ſabit compensabit . Erit enim quàm breuiſssima.