Nos autem admirari ſsatis non poſs ſsumus, quid cauſs æ fuerit hominibus doctis, vt nõ non rẽ rem modo, verùm etiam nomen ſsatisfactionis excluſserint, ſsatisfactio enim nomen iuſstitiæ eſst, | atq; atque hoc loco ſsanè iuſstitiæ eius qua Deo pro culpis pœnas debitas ſsoluimus. Quòd ſsi iure iuſsta atq; atque debita, Chriſsti & vicariorum eius iudicia non amplectimur, impuneq́; impuneque licet eorũ eorum ſsententias reiicere: profecto (vt diximus) ſsatiſs factionis & res, & nomen aboletur: aboleturque proinde omnis obligatio, quæ ad ſtandũ standum parendumq́; parendumque iudiciis humana ratione conſstituitur. Illud vero, quod nobis obiiciunt contrariæ opinionis aſs ſsertores, indignum eſst vt à nobis refellatur: & tempus poſstulat vt finem iam dicendi faciamus: nam elatus ſstudio res multas atq; atque magnas explicandi, longior quidem fui, non inficior, ſsed erat tamen difficile, argumentum tantum, tãq; tamque præclarum inchoatum relinquere. Quod ſsi pro dignitate veſstra mihi tractatum non eſst, veniam obſsecro detis viri humaniſssimi: ſsin autem aliqua ex parte dignitati veſstræ fecimus ſsatis, id omnes Deo optimo maximo acceptum referemus. In cuius gloriam, pœnitentiam ſsiue virtutem, ſseu ſsacramentum & ad ſsalutis finẽ finem & ex præcepto quoq; quoque Dei peculiari neceſs ſsariam eſs ſse, hactenꝰ hactenus dictũ dictum ſsit.