Igitur ad argumentũ argumentum , concedo libẽter libenter primã primam gratiam gratis dari. Nego tamẽ tamen exinde primã primam gloriã gloriam dari ſsine merito. Eadẽ Eadem enim cõtritio contritio vt quatuor, & diſspoſsitio eſst ad gratiã gratiam , vt quatuor, & meritoria gloriæ, vt quatuor qua ratione ordine naturæ gratiã gratiam ſsequitur, & ad impugnationẽ impugnationem : quia gratia eſst acceptatio ad vitã vitam æternã æternam . Id, ſscilicet, ego nego ſsi ſsermo formalis ſsit: ſsed eſst forma ꝑ per quã quam aliquis eſst amicꝰ amicus deo, ꝑ per quã quam homini grato & accepto, admiſ ſo| fol. [18]v q; admis soque in diuinæ naturæ conſortiũ conſortium , facultas datur ad æterna bona, per operationẽ operationem virtutũ virtutum ꝓmerenda promerenda . Nec oportet formaliter loquendo, vt quis ſsit amicus Deo, quòd Deus per talẽ talem amicitiam, ſsecluſsa quacunq; quacunque operatione, velit illi vitam æternam. Sed ſsatis eſst, quòd velit illũ illum admittere ad participationem bonorum ſsupernaturalium, quæ ſsimpliciter faciunt homines bonos, qualis eſst charitas, & cęterę virtutes infuſs æ, per quas admiſs ſsus homò ad dei amicitiam & gratiam, æternam gloriam propriis actibꝰ actibus demeretur. De adultis loquimur, nam paruulis gratia datur per operationem alienam, ſsimiliter & gloria.