Hoc tamen mouere nos nulla ratione debet: e
ſst enim in
ſsignis
diſcrimẽ
discrimen
inter homines
offen
ſsos & Deum:
ꝙ
quod
offen
ſsus homo, ab
offẽ
dente
offendente
id
primũ
primum
exigit,
nõ
non
vt
ſse torqueat
ꝑ
per
pœ
nas.
ſsed vt reddat
honorẽ
honorem
,
ablatũ
ablatum
per
iniuriã
iniuriam
:
tamet
ſsi & illud
quoq;
quoque
in
partẽ
partem
cõpenſationis
compensationis
accipiat,
ſsi is
ꝗ
qui
offẽdit
offendit
de offen
ſsa præterita
cõ
triſtetur
contristetur
. At verô Deus,
è
ex
cõtrario
contrario
ad
primũ
primum
exigit, vt
cũ
cum
volumus
peccatũ
peccatum
admi
ſs
ſsum
cõ
penſare
compensare
, tri
ſstamur
luamuſ
q́;
luamusque
pœnas delicti
cõ
miſsi
commissi
: id verò
ſsecundario requirit, vt
honorẽ
honorem
&
reuerentiã
reuerentiam
, quæ peccando detraximus, pœ
nitendo rependamus. Cur ita? Nempe non
ſsuam,
ſsed
noſtrã
nostram
quærit vtilitatem: quę videlicet in pœnis voluntariè pro peccatis a
ſs
ſsumptis, maxima e
ſst. Nam (vt
Chryſsoſsto. homil.
5. 6. &. 7. ad populum, eleganti
ſssimè tradit)
nulla medicina appo
ſsitior,
nullũ
nullum
remedium
præ
ſsentius aduer
ſsus peccata e
ſst, quàm tri
ſstitia
dolorq́;
dolorque
pro peccatis: & quemadmodum
vermis lignum, tinea ve
ſstem
è
ex
quibus prodiêre con
ſsummunt, ita pœna
matrẽ
matrem
è
ex
qua nata e
ſst, hoc e
ſst culpam, interimit.
Metito
Merito
igi|
tur. ea virtus per quam offen
ſsas Dei
compẽ
ſamus
compensamus
, pœnitentia
nũcupatur
nuncupatur
: quæ videlicet
pœnas voluntarias infligit: quibus
vtiq́;
vtique
deus
vel maximè placatur, quoniam iis vel maximè homo
ſsanatur.