Eadem quoque ratione, ſsunt quædam virtutes ad tuendam bonam valetudinem animi. Et virtus quoque eſst ad reparandã reparandam ſsi quã do quando fuerit amiſs ſsa vnde nego antecedẽs antecedens . Nam licèt abſsolutè virtus hominis, non exigat priꝰ prius hominem vitioſsum, ſsed ex ſsuppoſsitione: tamen, ſsi incidat in peccatum, nihil vetat, vt ſsit virtus ad medendum illi. Nam, & hominis natura integra non exigebat vindicationem at ſsi mali ſsint & præuaricatores, virtus neceſs ſsaria eſst: non enim vindicamus niſsi malefacta. Itaque ſsicut vindicatio ſsceleris alieni ſsupponit vitiũ vitium in alio, ſsic vindicatio ſsceleris pro| prij, ſsupponit vitiũ vitium proprium. Atque ob id hæc virtus in Chriſsto non fuit: ſsicut nec fides aut ſspes: quoniam imperfectionem in ſsubiecto notant: cui adhærent.
Loading...