Primum ergo argumentum pro hac cõclu ſione conclusione eſst teſstimonium Concilij Triden. ſseſssi. 6. capitulo. 14. Docendum eſst (inquiunt patres) Chriſstiani hominis pœnitentiam ( quã quam , ſsecundam poſst naufragium tabulã tabulam ſsancti patres aptè nuncupauerunt) multò aliam eſs ſse à baptiſsmali, eaq́; eaque contineri, non modò ceſs ſsationem à peccatis, & eorũ eorum deteſstationem, aut cor contritum & humiliatum, verùm etiam eorundem ſacramentalẽ sacramentalem confeſssionem, ſaltẽ saltem in voto. Itemq́; Itemque ſsatiſsfactionem per ieiunia, elemoſsynas, orationes, & alia pia ſspiritualis vitæ exercitia. De qua pœnitentia ſcriptũ scriptum eſst: Memor eſsto vnde excideris, age pœnitentiã pœnitentiam | & prima opera fac. & iterum. Quæ ſecundũ secundum Deum triſstitia eſst, pœnitentiam in ſalutẽ salutem ſstabilem operatur. & rurſsus. Pœnitentiam agite, & facite fructus dignos pœnitentiæ. Hactenus Concilium.