De charitate verò an ſsine pœnitentia va leat mortales culpas remittete, nonnulla cõ trouerſia controuersia eſst. Gabri. enim ait, ſsed Diuus Tho. negat. Credit autem ille, ſsolo actu charitatis ſsine pœnitentia peccata donari, cum memo| riæ non occurrũt occurrunt : Vt, ſsi peccator, quo ſsilicet tẽpore tempore Deum diligere tenetur Dei cõ ſiderãs considerans bonitatem, elicit actũ actum dilectionis Dei ſsuper omnia, conſsequitur (inquit) remiſsionẽ remissionem peccatorũ peccatorum , licet nullum habeat pœnitentię pœnitencię actũ actum : quia nullam habet cogitationem de peccato quam occupatus (vt ait) circa Dei dilectionẽ dilectionem , habere non poteſst: non enim poſs ſsumus plura ſsimul cogitate. Hæc ille. Omnia verò ſscripturæ ſsacræ teſstimonia, quæ probant pœnitentiam eſs ſse neceſs ſsariam, exponit de pœnitentia formali, aut virtuali, vt patet in tertia eiuſsdem queſstionis concluſsione. Atque etiam Scotus in illa ipſsa diſstinctione & quę ſstione, paucioribus verbis, eadem ferè peccare videtur.