Tertia concluſsio. Cõtritio Contritio de ſsingulis mortalibus ſspecialis & diſstincta, neceſs ſsaria eſst ad ſsalutem: non ſsolùm neceſssitate præcepti, verùm etiam neceſssitate finis. Fuitq́; Fuitque ſsemper in omni lege neceſs ſsaria, ſsine ordine ad cõfeſsionem confessionem . Itaque non ſsufficit contritio generalis, qua doleo me fuiſs ſse peccatorem, ſsed requiritur ſspecialis quæ diſstinctè feratur in ſsingula, vt ſsi peccatis præteritis in memoriam reuocatis, uoluntas vnica contritione vniuerſsa illa deteſstetur, velitq́; velitque pro vniuerſsis deo ſsatisfacere. Hæc quippe ſsat erit, hancq́; hancque nos pœnitétiam pœnitentiam ſspecialem, ac diſtinctã distinctam appellamus. Nã Nam | ſsi vnico verbo ſsacerdoti ſsignificare poſs ſsem diuerſsa peccata mea, illa eſs ſset ſspecialis diſtinctaq́; distinctaque confeſssio. Quo circa, cùm pœnitentia confeſsioq́; confessioque interior peccatorũ peccatorum hominis, ad deũ deum ſsit, vnicus ille actus qui fertur in peccata, diſstincta & ſspecialiter cognita, ſspecialis pœ nitentia & vocatur, & eſst. Aſs ſserimus autem, hanc non aliter requiri, ac rationẽ rationem dati & accepti à diſspenſsatore. Quamquidem confuſsam & generalẽ generalem nemo arbitraretur idoneam, di ſstinctam & ſspecialem omnes exiſstimarent neceſs ſsariam.