Hanc concluſsionem. D. Thomas habet. 12 q. 113. art. 5. ad. 3. inquiens. In tempore præcedenti iuſtificationẽ iustificationem oportet, vt homo ſsingula peccata quæ cõmiſit commisit , deteſstetur, quorũ quorum memoriã memoriam habet. Et ex tali cõ ſideratione consideratione præce| denti ſsubſsequitur in anima quidã quidam motus deteſstantis vniuerſsaliter omnia peccata cõmiſ ſa commissa , inter quæ etiam includuntur peccata obliuioni tradita, quia homo in ſstatu illo eſst ſsic diſspoſsitus, vt etiam de his quæ non meminit contereretur, ſsi memoriæ adeſs ſsent. Ecce quẽ quem admodum intelligit. D. Thomas ſpecialẽ specialem cõ tritionem contritionem eſs ſse neceſs ſsariam, & ad ſsalutem, & ad remiſssionem peccatorum. Et de veritate. q. 28. art. 5. ad. 4. Ad iuſstificationem (inquit) non requiritur, quòd in ipſso iuſstificationis momẽto momento , aliquis de peccatis ſsingulis cogitet. Recogitatio autem ſsingulorum peccatorũ peccatorum , debet vel præcedere, vel ſsaltem ſsequi iuſstificationem. Et. 3. p. q. 87. arti. 1. Ad remiſsionẽ remissionem peccati mortalis (ait) requiritur vt homo actualiter peccatum mortale commiſs ſsum deteſstetur: vt, cilicet, quantum in ipſso eſst, diligentiã diligentiam adhibeat ad rememorandum ſsingula peccata mortalia, vt ſsingula deteſstetur. Idem in 4. diſstinctio. 17. quæ ſstio. 3. articu. 2. ad ſsecundum.