Primum itaque non ambigo. D. Tomam cum cæteris omnibus ſscholaſsticis authoribus in hanc ſsententiam eſs ſse, quę partem huius cõ trouerſiæ controuersiæ affirmatiuè amplectitur. Imò illud eſst princeps argumentum, quo hæc opinio refellitur, quòd nouicia ſsit, & in re quæ ad mores pertineat ſsine idonea ratione, communi theologorum ſsenſsui refragetur. D. itaq́ue Thomas pro comperto ſsumit, de pœ nitentia diuinæ legis eſs ſse præceptum, nec id ſsemel dicit, ſsed ſs æpius. 4 d. 17. q. 2. artic. 2. q. 3. ad. 3. &. q. 3. artic. 1. q. 4. &. 3. p. quæ ſstione. 84. artic. 7. ad. 1. &. 2. &. quæ ſstionis. 85. articulo. 2 | in argumento in contrarium. Et. 22. q. 62. articu. vltimo. Imò adeo quæ. D. Thomas. art. illo. 2. quæ ſstionis. 14. dixit, non modo hæc refellunt, verùm etiam confirmant. Nam ſsi propoſsitum non pœnitendi ſspeciale peccatũ peccatum eſst, vt ibidẽ ibidem dicitur: qui fieri poteſst, vt de pœ nitentia non ſsit ſspeciale præcetum? Nempe ſsi comedere præceptum non eſs ſset, pro poſsitum non comedenti ſspecialis culpa nõ non eſs ſset. Si ieiunandi præceptum peculiare non eſs ſset, ne peculiaris quidem culpa eſs ſset, propoſitũ propositum non ieiunandi. Et hunc in modũ modum cetera, quę ſsingulatim perſsequi longum eſst. Deinde, pœ nitere eſst actus ſspecialis virtutis. ad ſalutẽ salutem neceſs ſsarius: ergo eſst in præcepto. Conſsequentia patet ex D. Tho. 22. q. 3. art. 2. &. 3. p. q. 68. art. 1. vbi aſs ſserit, ea quæ ſsunt neceſs ſsaria ad ſsalutem cadere ſsub præceptis diuinæ legis: & re vera id oſstendit (niſsi me animus fallit) ratio manifeſsta, non enim aliter melius poſs ſsumus iudicare an præceptum ſsit legis de quarumcunq; quarumque virtutum actibus, niſsi ex eo quòd ad finem legis ſsunt neceſs ſsarij. Porrò, ſsi finis primus legis idemq́; idemque præcipuus ſsine actu cuiuſsquàm virtutis conſstare non poteſst, cõuincimur conuincimur ſsane, de huiuſsmodi actu præceptũ præceptum legiſslatoris eſs ſse, niſsi incipientem atq; atque inprouidum in legibus neceſs ſsariis volumus defuiſs ſse. Atque hæc certa regula & forma eſst de præ | ceptis legis, ſsiue naturæ, ſsiue ſscripturæ, ſsiue gr̃ æ gratiæ , ſsiue humanæ ſseu diuinæ, philoſophãdi philosophandi .