Sed quid opus eſst multis? ſsi homini peccatori occurrat præceptum de diligendo Deo, ſsimulque peccatum memorię occurrat, illud quæro tandem, an teneatur conteri, an non, ſsi non, ergo exiens in actum dilectionis ſsine pœnitentia iuſstificabitur, quod ſsanæ mentis nullus admittit, ſsi etiam, iam habetur quod volumus, de pœnitentia eſs ſse ſspeciale præceptum, quod Tertullianus lib. de pœnitentia diſsertè docet, inquiens. Cùm iudex Deus iuſstitiæ chariſssimæ ſsibi exigendæ tuendeq́ue præ ſsideat, & in eam omnem ſummã summam diſsciplinæ ſsanciat, dubitandum eſst, ſsicut in vniuerſsis actibus noſstris, ita in pœnitentiæ quoque cauſsa iuſstitiam Deo præ ſstandam eſs ſse? Et paulo inferius: audaciam (inquit) exiſstimo, de bono diuini præcepti diſsputare. Nec enim quia bonũ bonum eſst ideo auſscultare debemꝰ debemus , ſsed quia Deus præcepit. Ad exibitionẽ exibitionem obſsequij prior eſst maieſstas diuinæ poteſstatis, prior eſst authoritas imperãtis imperantis quàm vtilitas ſseruientis. Bonum eſst pœnitere an nõ non ? quid reuoluis? Deus præcipit: quod igitur Deus tãtopere tantopere comẽdat comendat , quod etiã etiam humano more ſsub | deieratione teſstatur, ſsumma vtiq; vtique grauitate & aggredi & cuſstodire debemus, hactenus Tertullianus.