Ad argumentum verò primum, quod ex D. Tho. authoritate ſsumitur facilé reſspondetur, impœnitentiam ibi accipi pro quocunq; quocunque peccato, de quo pœnitentia non fit. In qua ſsignificatione generale peccatum, eſst, cûm fornicatio durans vſq; vsque ad mortẽ mortem , homicidii quoque reatus, & quodlibet aliud ſsimile malum, de quo homo pœnitentiam non agit, impœ nitẽtia impœnitentia ſsit: etiã etiam ſsi nulla culpa ſspecialis interue| nerit. V. g. Si fornicator aut auarus ſsubitò interiret, correptus aliquo fulmine, quo euentu à præcepto pœnitẽtiæ pœnitentiæ excuſsari potuit: nec enim habuit ſspacium cogitandi vt de peccatis pœniteret: tunc iuxta ſsententiam Aug. & D. Tho. eiuſsmodi homo habuit finalem impœnitentiam peccatum, ſscilicet, quod nõ non remititur nec in hoc ſs æculo nec in futuro: generale quidem non ſspeciale peccatum.