Præterea, ſsimul atq; atque commoditer poſs ſsumus, fratrem noſstrum à morte animi liberare, id facere ſsine dubio tenemur, ergo & noſs metipſsos à peccato mortali illicò tenemur eripere. Idq́; Idque eò magis quòd peccatũ peccatum quod mox per pœnitentiam non deletur, ſsuo pondere ad aliud trahit, vt Grego. docuit homi. 11. in Eze. 3. At qui periculoſse exponit peribit in eo: vt in Eccleſsiaſstico legitur. Cõfirmat Confirmat autẽ autem hoc vel maximè, Leo papa, epiſst. 69. ad Theodorum epiſscopum, inquiens. Oportet vnumquenq; vnumquenque Chriſstianum conſscientiæ ſsuæ habere iudicium, ne cõuerti conuerti ad dominum de die in diem differat, nec ſsatisfactionis ſsibi tẽpus tempus in finem vitæ ſsuæ conſstituat, quem periculo ſse ignorantia humana concludit: vt ad paucarum horarum ſse reſseruet incertum. Periculoſsum igitur eſst, pœnitentiam in aliud tempus reſseruare. Nam & hoc Eccleſsiaſsticus. c. 5. | prohibet, inquiens, non tardes conuerti ad dominum, nec differas de die in diem, ſsubitò enim venit ira eius. Peccatum igitur eſst, de die in diem pœnitentiam protrahere, nempe cui diuinã diuinam iram Eccleſsiaſsticus interminatur.
Loading...