Præterea,
ſsimul
atq;
atque
commoditer po
ſs
ſsumus, fratrem no
ſstrum à morte animi liberare, id facere
ſsine dubio tenemur, ergo & no
ſs
metip
ſsos à peccato mortali illicò tenemur eripere.
Idq́;
Idque
eò magis quòd
peccatũ
peccatum
quod mox
per pœnitentiam non deletur,
ſsuo pondere
ad aliud trahit, vt Grego. docuit homi. 11. in
Eze. 3. At qui periculo
ſse exponit peribit in
eo: vt in Eccle
ſsia
ſstico legitur.
Cõfirmat
Confirmat
autẽ
autem
hoc vel maximè, Leo papa, epi
ſst. 69. ad Theodorum epi
ſscopum, inquiens. Oportet
vnumquenq;
vnumquenque
Chri
ſstianum con
ſscientiæ
ſsuæ habere iudicium, ne
cõuerti
conuerti
ad dominum de die
in diem differat, nec
ſsatisfactionis
ſsibi
tẽpus
tempus
in finem vitæ
ſsuæ con
ſstituat, quem periculo
ſse ignorantia humana concludit: vt ad paucarum horarum
ſse re
ſseruet incertum. Periculo
ſsum igitur e
ſst, pœnitentiam in aliud tempus re
ſseruare. Nam & hoc Eccle
ſsia
ſsticus. c. 5.
|
prohibet, inquiens, non tardes conuerti ad
dominum, nec differas de die in diem,
ſsubitò enim venit ira eius. Peccatum igitur e
ſst, de
die in diem pœnitentiam protrahere, nempe
cui
diuinã
diuinam
iram Eccle
ſsia
ſsticus interminatur.