Sit igitur quarta propoſsitio: præceptum đ de pœnitentia obligat in articulo neceſssitatis, vt reliqua omnia præcepta effirmatiua ac primus quidem neceſssitatis articulus facilè ab omnibus admittitur periculum mortis. Cũ Cum | enim præceptum pro aliquo tẽpore tempore obliget, ſsi in periculo mortis præteritur, nullum iam reſstat tempus quo poſssit impleri. Sed notandum eſst, quòd cùm baptiſsmus & ſacramentũ sacramentum abſsolutionis attrito conferant gratiam, inſtitutaq́; institutaque fuerint directe hæc duo ſsacramenta in remiſssionem omnium peccatorum, qui ſsuſs cipit alterum ex his, ſsiue contritus ſsiue attritus verè, implet præceptum de pœnitentia: quoniam deus nihil amplius exigit, in compenſsationis iniuriam & delicti comiſssi, quàm vel contritionem ſsine ſsacramento, vel attritionem cum ſsacramento per ſse inſstituto in remiſssionem peccatorum: atque hinc colliges præceptum diuinum de pœnitentia per ſse loquẽdo loquendo , obligare ſsolùm in duobus. Prius cùm obligat diuinum præceptũ præceptum de baptiſsmo vel confeſssione, & tunc ſsatis eſst pœnitẽtia pœnitentia interior imperfecta, ſsi exterius ſsacramentum re ipſsa ſsuſscipiatur. Poſsterius, cùm deeſst mini ſster vtriuſ q́; vtriusque ſsacramenti. Vbi ſsicut homo tenetur habere votum ſsuſscipiendi vel baptiſmũ baptismum , vel abſsolutionem ſsi facultas adeſs ſset: ita etiam tenetur habere perfectam pœnitẽtiam pœnitentiam & cõ tritionem contritionem , vt quæ neceſs ſsaria tunc ſsit, ad remiſs ſsionem peccatorum.