At, pręceptum pœnitentiæ, per quam homo peccatum fugit & deſserit, ſsicut & charitas, quæ radix & fundamentum pœnitentiæ eſst, re vera, quicquid Caietanꝰ Caietanus intelligat, præ ceptum eſst affirmatiuum: nec includit negatiuum, niſsi quemadmodũ quemadmodum omnia affirmatiua dicũtur dicuntur includere de actu cõtrario contrario , vt pręceptũ pręceptum charitatis ſsecum habet annexũ annexum præceptũ præceptum odii negatiuum: præceptum temperãtiæ temperantiæ , negationem intemperatiæ: ſspes quoque deſsperationem, fides infidelitatem negat & prohibet, ſsic præceptum pœnitentiæ ex conſequẽ ti consequenti vetat, nequis im pœnitens ſsit impœnitentia poſsitiuè contraria. Quo fit, vt non pœnitere propriè contra præceptum affirmatiuum ſsit non contra negatiuum, Quocirca, tunc ſolũ solum | peccatum erit cûm cum pręcepto affirmatiuo fuerit aduerſsum: aduerſsatur autem, cùm quis eo tempore pœnitentiam non agit, quo ex præ cepto agere tenebatur: hoc eſst in articulo neceſssitatis: quemadmodum ſsuperius explicatum eſst.
Loading...