At, pręceptum pœnitentiæ, per quam homo peccatum fugit & de
ſserit,
ſsicut & charitas, quæ radix & fundamentum pœnitentiæ
e
ſst, re vera, quicquid
Caietanꝰ
Caietanus
intelligat, præ
ceptum e
ſst affirmatiuum: nec includit negatiuum, ni
ſsi
quemadmodũ
quemadmodum
omnia affirmatiua
dicũtur
dicuntur
includere de actu
cõtrario
contrario
, vt
pręceptũ
pręceptum
charitatis
ſsecum habet
annexũ
annexum
præceptũ
præceptum
odii negatiuum: præceptum
temperãtiæ
temperantiæ
, negationem intemperatiæ:
ſspes quoque de
ſsperationem, fides infidelitatem negat & prohibet,
ſsic præceptum pœnitentiæ ex
conſequẽ
ti
consequenti
vetat, nequis im pœnitens
ſsit impœnitentia
po
ſsitiuè contraria. Quo fit, vt non pœnitere
propriè contra præceptum affirmatiuum
ſsit
non contra negatiuum, Quocirca, tunc
ſolũ
solum
|
peccatum erit
cûm
cum
pręcepto affirmatiuo fuerit aduer
ſsum
: aduer
ſsatur autem, cùm quis eo
tempore pœnitentiam non agit, quo ex præ
cepto agere tenebatur: hoc e
ſst in articulo nece
ſssitatis: quemadmodum
ſsuperius explicatum e
ſst.