Nam quinti argumenti concedo primùm conſsequens, ſsi nihil aliud ibi ſsignificetur, quã quam non eſs ſse peccatum pœnitentiam differre: ſsic | enim interim ſsolemus appellare licitũ licitum , quod peccatum non eſst. Sed cùm rurſsum colligis: ergo velle differre licitum eſst: nego cõ ſequẽ tiam consequentiam : nam talis volitio non habet bonũ bonum obiectum, vt ante diximus, nõ non enim ij ſsumus, qui admittamus, aliquem actũ actum eſs ſse licitũ licitum , qui meritorius eſs ſse nequeat: imò ne bonus quidem mortaliter: quod nonnulli libera fronte concedunt. Ergo, cùm tandem obiicis. Quod licet facere, licet velle, bene dicis, ſsi, quod dicis, attendis. At pœnitentiam differre, nõ non eſst facere, ſsed, non facere: non autẽ autem ſstatim licet, velle non facere, quæ non facere licitum eſst, id eſst, quę ſsi non feceris, non peccas verbi gratia, non leuare feſstucam, illicitum non eſst: at velle non leuare, ſsi nullum finem honeſstum apponas, ocioſsum, ac proinde illicitum eſst. Itẽ Item , non facere bonũ bonum , interdũ interdum licet, videlicet, cùm nõ non teneor: at, velle non facere, quod retrò etiã etiam diximꝰ diximus ) nulla ratiõe ratione honeſstari poteſst.