Et confirmatur: quia Nectarius epiſscopus Conſstantinopolitanus Chryſsoſstomi anteceſs ſsor abrogauit confeſssionem, quæ ſsacerdotibus fit, (vt libro. 9. hiſstoriæ tripartitæ capi. 35. Sozomenus refert) non autem vir ſsanctus abrogaret, ſsi ſsacramentum confeſssionis | eſs ſset ad ſsalutem neceſs ſsarium. Et confirmatur rurſsum: quia apud Græcos poſst illa tempora confeſssio, quæ ſsacerdoti fit, reiecta eſst atque abolita, non erat ergo medium neceſs ſsarium ad ſsalutem, aliàs, exinde, nullus Græcorũ Græcorum ſsalutem fuiſs ſset conſsecutus, quippe (vt ante docuimus) in mediis ad ſsalutem neceſs ſsariis nemini ignorantia patrocinatur: vt ſsine illis æ ternam ſsalutem poſssit adipiſsci: quæ eſst ratio gloſs ſs æ de pœnitentia, d. 5. ſstatim à principio: vbi tenet, confeſssionem eſs ſse inſtitutã institutam ex Eccleſsiæ traditione, potius quàm ex noui teſstamenti authoritate. Idem tener Panor. ſsuper caput. Omnis vtriuſsque ſsexus, de pœnitentiis & remiſssionibus. D. quoq; quoque Bonauentura diſst. 17. quarti ſsententiarum, q. 3. art. 3. aſs ſserit, confeſssionem non eſs ſse inſstitutam à Chriſsto, ſsed ab Apoſstolis, non ergo ita grauis eſst error, negare confeſssionem ſsacramentalem apud ſsacerdotes eſs ſse ex diuino iure ad ſsalutem neceſs ſsariam.
Loading...