Ad argumentum verò Scoti, non e
ſst difficilè inficiari
ſsolam ab
ſsolutionem gratiam
cõ
ferre
conferre
. Nam,
ſsicut in iudicio. fori exterioris,
ſsi
quis per legitima te
ſstimonia &
ſsuam confe
ſs
ſsionem ab
ſsoluatur, omnia hæc
ſsunt verè cau
ſsa illius ab
ſsolutionis, licet iudicis
ſsententiam
vt præcipuam cau
ſsam
ſspectemus: ita quoque
in foro con
ſscientiæ interiori princeps
quidẽ
quidem
|
cau
ſsa ab
ſsolutionis,
ſsacerdotis
ſentẽtia
sententia
e
ſst,
ſsed
ratio tamen & cau
ſsa concurrens, vt ritè pœ
nitens ab
ſsoluatur, te
ſstimonium illud etiam
fuit, quod aduer
ſsum
ſse pœnitens dixit, (
ſsiue
accu
ſsationem vocare malis) qua
ſse accu
ſsauit.
Vnde patet error glo
ſs
ſs
æ De pœnitentia. d. 1.
ca. 1.
dicẽtis
dicentis
, nec cordis contritione, nec oris
cõfeſsione
confessione
peccata dimitti,
ſsed
tãtùm
tantum
gratia
Dei.
Nã
Nam
in omnibus aliis
ſsacramentis, non
ſsolùm forma,
ſsed etiam materia e
ſst cau
ſsa in
ſstrumentalis, qua Deus vtitur ad remittendum
peccatum, aqua enim bapti
ſsmi, nedum forma verborum, corpus tangit, & cor abluit, vt
Augu
ſst. a
ſs
ſseruit. Quod idem in cæteris
ſsacramentis inducere po
ſs
ſsumus. Cùm ergo
tã
tam
cõ
tritio
contritio
, quàm confe
ſssio partes
ſsint huius
ſsacramenti: con
ſsequens fit, vt gratiæ cau
ſsa etiam
exi
ſstant.