Ad ſsecundum argumentum certè poſs ſsemus reſspondere, negando maiorem, ſentiũt sentiunt enim plures viri docti, licitum eſs ſse, ab hæretico recipere pœnitentiam in articulo mortis: vt Petrus Paludenſs. 4. diſst. 25. q. 1. Sylueſster in verbo Confeſs ſsor, primo. §. & Maioris. d. 17. & gloſs ſsa extra. De ſsponſsalibus, capite. Non eſst vobis. Quia licet recipere baptiſsmum ab eiuſsmodi præciſsis, cùm extrema neceſssitas cogit: vt Auguſstinus tradit, capit. Si quem forte. 24. diſstinctione. 1. Ergo & pœnitentiæ ſsacramentum licet ab exciſso ſsuſscipere. Huic verò loco ſsolent occurrere, negãdo negando cõ ſequẽ | fol. [92]v tiã conseq uentiam . Quia miniſster baptiſsmi eſst inſstitutus quilibet de iure diuino: quam ob rem eccleſsia id tollere non poteſst. At pœnitentiæ miniſster, non eſst quilibet ſsacerdos diuino iure: ſsed cui eccleſsia demãdauerit demandauerit . Quocirca ſsicut poteſst committere, cui voluerit: ita & poteſst auferre. Sed hæc reſsponſsio non facit ſsatis argumẽ argumen . Primum, quia probabiliſssimum eſst, quemlibet ſacerdotẽ sacerdotem in mortis articulo habère autoritatem abſsoluendi iure diuino. Idq́; Idque aſs ſseruit Palu. diſst. 20. q. 1. art. 2. Dur. diſstin. 19. q. 2. Capreolus eadem diſstin. arti. 3. ad quartum. Idquoq; Idquoque D. Thomas ſsentire videtur. diſst. 19. q. 1. art. 3. q. 1. & diſst. 20. art. 1. q. 2. Atque eſst prę terea, rationi conſsentaneum: quia Deus non deficit in neceſs ſsariis, nullus enim prouidus gubernator in neceſs ſsariis deficit ergo quẽadmodum quemadmodum prouîdit, vt in articulo mortis, quicũq; quicumque poſs ſset licite baptizare, nõ non obſstante quacunq; quacunque eccleſsiaſstica cenſsura & prohibitione, ita etiam cauit, vt in eodem articulo quilibet ſsacerdos licitè abſsolueret. Cùm vtrunq; vtrunque ſsit ſsacramentum neceſssitatis: vtrunq; vtrunque iure diuino præceptum. Eſst inſsuper alia ratio, qua id confirmari poſssit. Quòd, autore Auguſstino quarto libro De baptiſsmo contra Donatiſst. ca. 24 quod vniuerſsa tenet eccleſsia, ſemperq́; semperque retentum eſst: nec à Pontificibus, aut Conciliis tempore aliquo poſst apoſstolos diffinitum: tradi| tione Chriſsti & apoſstolorum rectiſssimè creditur conſstitutum. At, quòd, quilibet ſsacerdos in mortis articulo quẽlibet quemlibet poſssit abſsoluere, ſsemper in eccleſsia obſseruatum eſst: nec noua aliqua hominum conſstitutione ſsancitum, à Chriſsto igitur, & apoſstolis eſst inſstitutum. Præterea eccleſsia non poſs ſset hoc reſs cindere & abrogare, ferendo, ſscilicet, contrariam legem: ergo eſst de iure diuino. Antecedens ſsuadetur. Quia, ſsecluſsa quacunq; quacunque eccle ſsiæ lege, talis abrogatio eſs ſset cõtra contra rectam rationem: ſsi (vt verùm eſst) pœnitentia eſst ſsacramentum ad ſsalutem neceſs ſsarium. Sic igitur rationi maximè conſsentaneum eſst, quẽcunque quemcunque ſsacerdotem in articulo mortis pœnitentiæ miniſstrum diuino iure eſs ſse conſstitutum. Quo fieri, per eccleſsiæ cenſsuram talem autoritatem abrogari non poſs ſse.