Itaq;
Itaque
ſsacerdos
ſsimplex,
cũ
cum
initiatur,
nõ
non
or|
dinis modò
poteſtatẽ
potestatem
,
ſsed iuri
ſsdictionis
etiã
etiam
accipit, non
ſsimpliciter &
quãtum
quantum
ad omnes
ſsed
primũ
primum
, quantum ad venialia peccata. D.
Tho. d. 18. art. 3. q. 1. ad tertium, & e
ſst
cõmunis
communis
opinio. Deinde,
quantũ
quantum
ad mortalia: quibus e
ſst iam peccator à proprio
ſsacerdote
ſsolutus: quoniam illud iudicium e
ſst penitùs arbitrarium, cùm nulli tenear me
ſsubdere:
neq;
neque
apparet vnde propius
ſsacerdos habeat
ſsolus
pote
ſstatem in illa peccata, cùm non
ſsit materia
ſsubiecta proprio
ſsacerdoti. Præterea,
quã
tum
quantum
ad omnia in articulo mortis: denique ad
Summũ
Summum
Pontificem
abſoluendũ
absoluendum
.
Atq;
Atque
horũ
horum
omniũ
omnium
radix eadem e
ſst, etenim, (vt Capreolus & Durandus. d. 19. 4. diligenter annotauerunt) in vniuer
ſsum apo
ſstolis
dictũ
dictum
e
ſst. Accipite
ſspiritum
ſsantum:
quorũ
quorum
remi
ſseritis peccata &c. Re
ſstrictio autem facta ex
ſspeciali
commi
ſssione facta Petro: cui, quoniam claues tanquàm primo clauigero collatæ
ſsunt,
id con
ſsequenter e
ſst demandatum, vt eius autoritate, quicunque alius aperit, aperiat &c.
nam illa commi
ſssio de aliis à Petro facta e
ſst.
Ideoq́ue Petrus, & eius
ſsucce
ſs
ſsores non
ſsubiacent illi re
ſstrictioni, quin po
ſssint ab
ſsolui à
quolibet
ſsacerdote.