At verò, licet dominus ibi de ſspirituali mã ducatione manducatione ſsermonem faciat: non tamen excluditur ſsacramentalis: vt patet ex D. Auguſs. in Ioannem, tractatu. 26. atque ex. Thoma. 3. p. q. 80. art. 11. Vnde & eiuſsdem partis. q. 65. art. 4. ad ſsecundum, ait, Illud verbum domini itelligendum intelligendum eſs ſse de ſspirituali mãducatione manducatione , & non de ſsola ſsacramentali. Non dixit. Et non de ſsacramentali. Quòd autem de ſsumptione etiam ſsacramentali verba fiant, mihi facile perſsuadeo. Primùm, quia de futuro loquitur dominus dicens: Panis quem ego dabo, caro mea eſst, nondum enim inſstituerat euchariſstiæ ſacramentũ sacramentum . Deinde, quia diſscernit manducationem & potationẽ potationem , inquiens. Niſsi manducaueritis carnẽ carnem , & biberitis &c. vbi integrum ſsacramentum carnis & ſsanguinis, quod in cibum & potum daturus erat, apertè diſstinxit. Accedit ad hoc, quòd Ioannes Euangeliſsta, ſsi eo capite de euchariſstiæ | ſsacramento non feciſs ſset mentionem, omnino nullã nullam altiſssimi ſsacramenti rationẽ rationem habuiſs ſset: cùm in reliquis ſsui Euãgelii Euangelii partibus, ne verbũ verbum quidem vllũ vllum de euchariſstia fecerit. Adde, quod pleriq́; plerique ſsancti de euchariſstiæ ſacrmẽ to sacramento illum locũ locum interpretantur: vt Chryſsoſstomus in Ioannẽ Ioannem homil. 45. & lib. 3. De dignitate ſsacerdotali cap. 4. & Auguſsti lib. 1. de Baptiſs. paruu. capi. 20. Ambroſs. lib. 4. De ſsacramentis. Bernardus in ſsermone De reſsurrectione, cuius initium. Vicit Leo. Cyrillus quoque, ac Theophylactus in cõmentariis commentariis ſsuper Ioannẽ Ioannem : atque alii, quos refert Gratianus De conſsecratione. d. 2. Certè eccleſsia, cùm aduer ſsus hæreticos de euchariſstiæ ſacramẽto sacramento diſsputat, ex eo capite, vel maximè teſstimonia ſsumit. In Concilio præterea Conſstantienſsi ſseſs ſsione. 13. cùm hæreticorum argumento obiter reſsponderetur, qui ex hoc teſstimonio ſsumebant, Laicis ſsub vtraq; vtraque ſspecie hoc ſacramẽ tum sacramentum eſs ſse conferendum: non confugerunt patres ad ſspiritualem manducationem, ſsed crediderunt, id quod dominus dicit, Niſsi manducaueritis &c. etiã etiam à Laicis ſsub ſspecie panis seruari: cùm firmiſssimè ( inquiũt inquiunt ) credendum ſsit, ſsub vtraq; vtraque ſspecie integrum Chriſsti corpus & ſsanguinem contineri. Et (ne longum faciam) Concilium Epheſsinum in epiſstola ad Neſstorium, hunc ipſsum locum, de quo diſs ſse| rimus, de ſsumptione ſsacramenti corporis & ſsanguinis domini interpretatur. Atq; Atque id nos latè perſsecuti ſsumus: vt vim argumenti con ſseruaremus: ſscilicet, quod difficilius eſst, quam vt per illam priorem intelligentiam eludi poſssit.