Ad ſextũ sextum argumentum reſpõdetur respondetur , quòd Nectarius anteceſs ſsor Chryſsoſstomi cõfeſsionem confessionem ſsecretam de medio ſsuſstulerat, vt illo capite Sozomenus tradit. Quamobrem, Chry ſsoſstomus Nectario ſsuccedens, de confeſssione hac auriculari, populo verba facere noluit quia enim nondum ſscandalum ſedatũ sedatum erat, quod in eccleſsia Cõ ſtantinopolitana Constantinopolitana per oc| caſsionem ſsecrete confeſssionis fuerat exortum: non eſst auſsus, eam reſstituere: quam, ſscilicet, vir probatæ fidei apud Conſstantinopolitanos abiecerat. Nec apud Græcos confeſs ſsio quæ ſsacerdotibus in aurem fit, tam eſst recepta, quàm apud Latinos, vnde Sozomenꝰ Sozomenus loco illo citato, apud occidentales eccleſsias ritum confeſssionis aſs ſserit maximè & traditum & retentum. Sed & de pœnitencia, d. 1. capit. finali Theodorus dicit, Gręcos exiſstimare ſsolum Deo eſs ſse confitenda peccata. Quem admodum itaque baptiſsmus nõ non ſstatim à paſssione Chriſsti cœpit eſs ſse medium omnibus neceſs ſsarium ad ſsalutem, ſsed poſst ſsufficientem euangelij & baptiſsmi euulgationem: ita & cõ feſsionis confessionis ſsacramentum ex eo tempore cœpit omnibus hominibus eſs ſse neceſs ſsarium, etiam de peccatis ſsecretis, quo ſsufficienter promulgatum eſst. Quo fit, vt Gręci ante plenam inuulgationem ſsine peccatorum confeſssione occultorum ſsaluari potuerint. Iuriſsconſsultis verò, ac nonnullis etiam Theologis ſsanè parcendum eſst, ꝙ quod in quæ ſstione perobſscura, & quæ eo tempore nondum erat ſsatis explicata ac definita, ignoranter errauerint.