Sed illud tamen catholici quidam, contrario pœnitus ſsenſsurus ſsenſsu atque ratione, in dubiũ dubium vocãt vocant : an ad veram pœnitentiã pœnitentiam pręter dolorẽ dolorem de peccato pręterito, ꝓpoſitũ propositum exigatur, deinceps futura vitãdi vitandi : ita vt quẽadmodũ quemadmodum
pœnitentẽ pœnitentem vitã vitam veterẽ veterem deteſstari ſsic & nouam animo concipere. ac proponere neceſs ſsum ſsit, Et quidem iuniores nonnulli, exiſstimant hoc propoſsitum non eſs ſse in pœnitẽtia pœnitentia neceſs ſsarium. Tum quoniam, vt vox ipſsa præ | ſse fert, pœnitencia, culpas præteritas reſspicit, non proſspicit futuras: quod & Diuus Tho. animaduertit. 4. diſst. 17. q. art. 2. q. 4. vbi aſs ſserit pœnitẽtiæ pœnietentiæ propriũ proprium obiectũ obiectum eſs ſse peccatũ peccatum cõ miſ ſum commissum : quate ait, ſsecundum ſsuam ſpeciẽ speciem re ſspicit tantum peccatum pręteritũ pręteritum . Tum etiã etiam , quoniam ventura mala cauere, prudentiæ actus eſst, non pœnitentiæ. Non igitur animus futura vitandi ad veram pœnitentiam neceſs ſsarium eſst.
Loading...