Nec ſatisfacit, ſi dixeris locũtenentem iudicare poſſe caſus prædictorum, ſi ſint liberi, vel famuli correctoris, & èconuerſo corrector, ſi ſint locumtenentis, quia per hoc non eſt conſultũ, & prouiſſum iuri partis petẽtis, & ſub eo eſt magna ſuſpicio, quæ præſtat legitimam cauſam ad eundi Regiam Curiam contra ſupradictos in prima inſtantia: verumtamen ſi non adeatur, tunc eſt vtendum prædicto remedio, vt alius iudex iudicet inſtante actore, ſi coram eo compareat: & etiam non comparente cauſa filiorum vxoris, & cuiuſlibet famuli correctoris, ſiue ciuilis, ſiue crimina lis ſit, eſt remittenda alteri iudici, ex præfata inhibitione, & tituli in rubro, & nigro, cap. nequis in ſua cauſa iudicet, vel ius ſibi dicat, quæ ſic veniunt intelligenda cũ his quæ adnotauimus ex d. n. 47. per l. 9. tit. 4. par. 3. extendente[*] ad ciuiles, & criminales cauſas, quicquid in contrarium ſentiat Gregor. Lop. in eadem l. 9. glo. 3.