In Regalibus Senatibus Valliſsoletano, & Granatenſsi, & Audientia Hiſspalenſsi, & Regni de Galicia, ſseruanda ſsunt, quæ con ſstant ex d. l. 20. tit. 21. §. 1. lib. 4. Recopilat. quæ, vt aduertimus, non loquitur de executione ſsententiæ, & ita etiam in dictis Senatibus, Valliſsoletano, & cæteris Caſstellæ, & apud nos ſseruandæ ſsunt, & poterunt, ſsi dominis de Conſsilio, vel Chancellaria videbitur doctrinæ adductæ à Tuſscho concluſs. 476. ex num. 18 ſsub litera E. in caſsibus quos con ſstituit. Primus nãque namque erit ſsi ſsententiæ, tàm prima, quàm confirmans ſsint abſsolutoriæ, quia fru ſstra quæritur de executione, quia ſecũ secum illã illam ſentẽtiæ sententiæ trahunt. Secundus caſsus ex Tuſscho, ſsi ſsen
90
* tentia prima eſst condemnatoria. Secunda abſsolutoria, quia idem eſst obſseruandum. Tertius, ſsi prima fuit abſsolutoria, ſsecunda condemnatoria, quia agitur ex ſsecunda, quia prima eſst reuocata. Quartus dubius, & non bene declaratus caſsus eſst, quando ambæ ſsententiæ, vel tres ſsunt cõ formes conformes : de quo eſst videndus Fe linus in cap. cum Ioannes, ex n. 14. de fide inſstrumentor. per textum ibi, iuxta diſstinctionem quã quam facit prædictus Cardinalis, quòd ſsi ſsecundus Iudex fuit motus ex nouis probationibus, & cauſsis, attendatur ſsecunda ſsententia confirmatoria quoad vim, & effectũ effectum executionis, ſsi verò ex primis cauſsis, & probationibus dicendo ſsententiam primam eſs ſse iu ſstam expreſssè, tunc ex gloſs. in c. paſstoralis, §. prætereà de offic. delegat. reſsoluit, Iudicem ſsuperiorem debere exequi, num. 23. dict. concluſs. 476. Apud nos verò ſseruanda eſst prædicta l. Regni 6. tit. 17. lib. 4. Recop. Et quæ ſsuperiùs diximus in eius declara
91
* tione, ſsi autem ſsententia partim fuerit confirmatoria, partim verò reuocatoria, vt plerumque euenit, vel modificata prima per ſsecundam, tunc equidem executio erit ſsuperioris Iudicis, quia, vt iam prædiximus ſsupra num. 85. potiùs agitur ex termino cõ firmante confirmante , quàm ex confirmato, atque ideò executio regulariter ſspectat de iure communi ad Iudicem ad quem, ex Bart. in l. fin. C. de iudicijs, & Bertachino relato, & ſsequuto à Tuſscho ſsub litera E. concluſs. 475. n. 14. Tum maximè, quia nouus ordo, & altera forma iudicandi adeſst, quã do quando per ſsuperiores Iudices detrahitur, additur, vel mutatur, in his quæ in prima ſsententia, vel ſecũ da secunda fuit dictum, ſseu omiſs ſsum, at| que ideò cùm ex ſsententia reui ſsionis ſsortiatur effectum, formã formam , & modum res iudicata, per quã quam finis cõtrouerſijs controuersijs imponitur, ex l. 1. ff. de re iudicata, & actio iudicati ex ea proueniat, nimirũ nimirum , ſsi executio competat dominis de Cõ ſilio Consilio , Chancellaria, vel Audientia iudicanti, atque ideò executio, quod eſst noſstrum intentum remitti, vel retineri poſssit à dominis prædictis, prout arbitrium iuſstum, æquumvè dictauerit, non obſstante dict. l. 6. tit. 17. lib. 4. quia etiam extante omnimoda confirmatione ſsententiæ, ab inferiori latè non prohibet retineri poſs ſse executionem, vt prædiximus ex deciſsione Guidonis Papæ 436. num. 29. quæ celebris eſst pro hac reſsolutione, & limitatione prædictæ legis 6. quæ vel fit ab ipſsis dominis, vel remittitur iudici ordinario, vel datur executor ex praxi legis 20. tit. 21. lib. 4. §. 1.
Loading...