In Regalibus Senatibus Valli
ſsoletano, & Granaten
ſsi, & Audientia Hi
ſspalen
ſsi, & Regni de
Galicia,
ſseruanda
ſsunt, quæ con
ſstant ex d. l. 20. tit. 21. §. 1. lib. 4.
Recopilat. quæ, vt aduertimus,
non loquitur de executione
ſsententiæ, & ita etiam in dictis Senatibus, Valli
ſsoletano, & cæteris Ca
ſstellæ, & apud nos
ſseruandæ
ſsunt, & poterunt,
ſsi dominis
de Con
ſsilio, vel Chancellaria videbitur doctrinæ adductæ à
Tu
ſscho conclu
ſs. 476. ex num. 18
ſsub litera E. in ca
ſsibus quos con
ſstituit. Primus
nãque
namque
erit
ſsi
ſsententiæ, tàm prima, quàm confirmans
ſsint ab
ſsolutoriæ, quia fru
ſstra quæritur de executione,
quia
ſecũ
secum
illã
illam
ſentẽtiæ
sententiæ
trahunt.
Secundus ca
ſsus ex Tu
ſscho,
ſsi
ſsen
*
tentia prima e
ſst condemnatoria. Secunda ab
ſsolutoria, quia
idem e
ſst ob
ſseruandum. Tertius,
ſsi prima fuit ab
ſsolutoria,
ſsecunda condemnatoria, quia agitur
ex
ſsecunda, quia prima e
ſst reuocata. Quartus dubius, & non bene declaratus ca
ſsus e
ſst, quando
ambæ
ſsententiæ, vel tres
ſsunt
cõ
formes
conformes
: de quo e
ſst videndus Fe
linus in cap. cum Ioannes, ex n.
14. de fide in
ſstrumentor. per textum ibi, iuxta di
ſstinctionem
quã
quam
facit prædictus Cardinalis, quòd
ſsi
ſsecundus Iudex fuit motus ex
nouis probationibus, & cau
ſsis, attendatur
ſsecunda
ſsententia confirmatoria quoad vim, &
effectũ
effectum
executionis,
ſsi verò ex primis
cau
ſsis, & probationibus dicendo
ſsententiam primam e
ſs
ſse iu
ſstam expre
ſssè, tunc ex glo
ſs. in c.
pa
ſstoralis, §. prætereà de offic.
delegat. re
ſsoluit, Iudicem
ſsuperiorem debere exequi, num. 23.
dict. conclu
ſs. 476. Apud nos verò
ſseruanda e
ſst prædicta l. Regni
6. tit. 17. lib. 4. Recop. Et quæ
ſsuperiùs diximus in eius declara
*
tione,
ſsi autem
ſsententia partim
fuerit confirmatoria, partim verò reuocatoria, vt plerumque euenit, vel modificata prima per
ſsecundam, tunc equidem executio erit
ſsuperioris Iudicis, quia,
vt iam prædiximus
ſsupra num.
85. potiùs agitur ex termino
cõ
firmante
confirmante
, quàm ex confirmato,
atque ideò executio regulariter
ſspectat de iure communi ad Iudicem ad quem, ex Bart. in l. fin.
C. de iudicijs, & Bertachino relato, &
ſsequuto à Tu
ſscho
ſsub litera E. conclu
ſs. 475. n. 14. Tum
maximè, quia nouus ordo, & altera forma iudicandi ade
ſst,
quã
do
quando
per
ſsuperiores Iudices detrahitur, additur, vel mutatur, in his
quæ in prima
ſsententia, vel
ſecũ
da
secunda
fuit dictum,
ſseu omi
ſs
ſsum, at|
que ideò cùm ex
ſsententia reui
ſsionis
ſsortiatur effectum,
formã
formam
,
& modum res iudicata, per
quã
quam
finis
cõtrouerſijs
controuersijs
imponitur, ex
l. 1. ff. de re iudicata, & actio iudicati ex ea proueniat,
nimirũ
nimirum
,
ſsi executio competat dominis
de
Cõ
ſilio
Consilio
, Chancellaria, vel Audientia iudicanti, atque ideò executio, quod e
ſst no
ſstrum intentum remitti, vel retineri po
ſssit à
dominis prædictis, prout arbitrium iu
ſstum, æquumvè dictauerit, non ob
ſstante dict. l. 6. tit. 17.
lib. 4. quia etiam extante omnimoda confirmatione
ſsententiæ,
ab inferiori latè non prohibet
retineri po
ſs
ſse executionem, vt
prædiximus ex deci
ſsione Guidonis Papæ 436. num. 29. quæ celebris e
ſst pro hac re
ſsolutione,
& limitatione prædictæ legis 6.
quæ vel fit ab ip
ſsis dominis, vel
remittitur iudici ordinario, vel
datur executor ex praxi legis
20. tit. 21. lib. 4. §. 1.