Tran
ſseamus iam ad limitationes exercendi Curiæ ca
ſsus,
etiam à priuilegiatis, qui forum
Curiæ
ſsortiuntur, & ex Cardinali Tu
ſscho
ſsub litera in conclu
ſsione 274 ex num. 17. Repetendæ
ſsunt
ſsequentes limitatio
*
nes,
quarũ
quarum
prima e
ſst
ſsub
ſsi
ſstente
æquali priuilegio, vt in duabus
per
ſsonis pauperibus, vel mi
ſserabilibus, qui altera alium trahere non pote
ſst ad Curiam,
ſsecus
verò erit
ſsi priuilegiatus conuentus
ſsortiatur minus priuilegium,
ex Afflicto deci
ſs. 56. vbi Vr
ſsil.
allegat legem contra pupillum
54. §. qui ad maius Auditorum,
ff. de re iudicat. In pupillo
autẽ
autem
,
quia
ſsua natura & ætate e
ſst mi
ſserabilis, con
ſsideratur hæc ratio, vt præferatur mi
ſserabili ex
accidenti, quia cau
ſsa naturalis
præfertur accidentali, vt ex Afflicto re
ſsoluit Tu
ſschus, quòd ex
vi maioris
cõmiſerationis
commiserationis
, quoad alios, pupillo excepto, procedit in viduis, vt ip
ſse conuenire po
ſssit in Curia alios mi
ſserabiles, & pauperes, quia priuilegium earum, & pupillorum nititur, & fundatur in iure communi expre
ſs
ſso in eis, ex dict. l. vnica, C. quando Imperator, cæteri verò per interpretationem, &
mi
ſserationem, quod procedit in
terminis iuris communis. Quod
*
verò attinet ad ius no
ſstrum Regium diuer
ſsum e
ſst, quia ex eo fit
exten
ſsio, atque ideò
tenendũ
tenendum
e
ſst
viduam contra pupillum, vel è
contra, pupillum contra
viduã
viduam
,
vel pauperem,
ſsiue pauper contra prædictos, non habere iure
Regio attento ca
ſsum Curiæ, admittendamque e
ſs
ſse fori Regiæ
Chancellariæ
declinatoriã
declinatoriam
, vel
Supremi Con
ſsilij,
ſsi apud illud
agant, quod e
ſst ex ratione, & deci
ſsione legis 5. tit. 3. par. 3. ibi:
O por pleito que demandaſs
ſse huerfano, ome pobre, ò muy cuytado
, & ex
l. 20. tit. 23. eadem part. 3. ibi:
Viudas è huerfanos, &c.
vbi æqualance tribuitur dictum fori
pri| p. 18r
uilegiũ
priui
legium
, atque ideò reiecta quoad nos Afflict. Vr
ſsil. & Tu
ſsch. re
ſsolutione, tenendum e
ſst contrarium cum Couar. in pract. cap.
7. num. 4. Et
ſsic quemadmodum
viduitas pupilli, orphanitas pauperis, & mi
ſserabilis lites & cau
ſs
æ tribuunt iuri
ſsdictionem, ita è
contra, æqualis eiu
ſsdemque priuilegij opo
ſsitio à legibus partitarum expre
ſssi erit cau
ſsa impeditiua exercitij iuri
ſsdictionis
cõ
tra
contra
alium Curiæ ca
ſsum habentem, vt iam re
ſsoluimus, & ex no
ſstratibus non relatis, nec explicitis prædictis fundamentis, re
ſsoluit Gregor. Lop. alijs adductis
in dict. l. 5. tit. 3. par. 3. glo
ſs. 2. licèt in fine glo
ſs
ſs
æ in
ſsinuet vincere cau
ſsam viduæ
cõtra
contra
alios pri
uilegiatos pro ca
ſsibus Curiæ: &
licèt authoritas dicti glo
ſs
ſsatoris
ſsit multum con
ſsiderabilis, contrarium in iudicando, &
conſulẽdo
consulendo
e
ſst tenendum, ex
fundamẽ
tis
fundamentis
quæ ip
ſsemet antea in eadem
glo
ſs
ſsa adducit, & e
ſst expre
ſs
ſsa deci
ſsio Neapolitana Vincen. de
Franch. 188. per totam, vbi ex
ritibus
ſsuæ Curiæ, quos citat, dicit hanc vanam e
ſs
ſse dubitationem, & iuridicam re
ſsolutionem
negatiuam, quia vt ip
ſse inquit,
po
ſstquam pupilli, & viduæ, & aliæ mi
ſserabiles per
ſsonæ
ſsunt
ſsuffultæ priuilegio eiu
ſsdem legis
vno, & eodem tempore priuilegia prædicta confunduntur, nec
vnum erit potentius altero, &
ius commune
ſseruabitur,
ſscili
cèt, quòd actor
ſsequatur forum
rei, vt ex Andrea de I
ſsern. &
Matth. de Afflict. in con
ſstitutione
ſstatuimus, re
ſsoluit, quos & alios ex no
ſstratibus adducit Couar. in pract. cap. 7. num. 5. ver
ſs.
8. hanc interpretationem, & licèt Vincen. de Fran. dict. deci
ſs.
188. num. 2. dicat, non e
ſs
ſse in
ſsi
ſstendum in his quæ refert dictus
dominus Præ
ſses, eius di
ſstinctiones in praxi
obſeruãdæ
obseruandæ
ſsunt, quæ
in
ſsub
ſstantia continent hanc
eã
dem
eandem
re
ſsolutionem cum declaratione quam ponit dict. num. 5.
ver
ſs. Sexto, deinde poterit contingere, &
ſsequentibus, v
ſsque ad
finem.