Si autem non eſst de eis plenè * | cognitũ cognitum in primo iudicio poſsũt possunt repeti in ſecũdo secundo iudicio executionis, eleganter Boer. deciſs. 43. tũ tum maximè ſsi de eis fuerit facta reſseruatio, quæ eſst ſsecura praxis, & præ cæteris videndus eſst Ludou. Roman. cõ ſ cons . 410. n. 3. vbi bene tradit, quod nõ non poſssit repeti in ſecũdo secundo iudicio, quod deductum eſst in primo, ſsequuta plenè ſsuper illa diſscuſsione, tacitaq; tacitaque ſseu expreſs ſsa pronunciatione eiuſdẽ eiusdem exceptionis remotiua in alio iudicio, nec per modum actionis, nec per modum exceptionis deduci poteſst ad eundem finem, ad quẽ quem primo deductũ deductum fuit, l. ſsin autem, §. ſsi quocũq; quocunque ff. de negot. ge ſstis, l. quod in diem, §. ſsi rationẽ rationem , ff. de compenſsation. Roman. vbi ſsup. n. 3. vbi inquit: Et conſsiderat* quod ſsi iuſstus exceptionis exclu ſs æ in ſecũdo secundo iudicio refricatur, non refricatur ad alium effectũ effectum , quam ad ferendam ſecundã secundam ſsententiam contrariam primæ latæ in primo iudicio, quæ non valet, vt iam probauimus n. 98. & vltra iura quæ adducit Roman. eſst melior text. in l. ſsiquis cũ cum totũ totum 7. verſs. Toties, ff. de excep. rei iud. l. toties, ff. eodem tit. cum adductis à Barboſs. loco ſsuprà proximè citato, ſscilicet in l. maritum, n. 47. & 48. 2. tom. fol. 255. & iterum in l. diuortio 8. §. finali. n. 59 fol. 1246. 1. tom. & poſst prædictos, pro iſsto quotidiano articulo quem ſs æpè ſs æpiùs habui in iudicando & conſsulendo, eſst vidẽ dus vide ndus Anton. Faber lib. 7. ſsui Codicis, diffin. 6. vbi reſsoluit, obſstare exceptionẽ exceptionem rei iudicatæ, etiã etiam ſsi non ſsit dictum nominatim de articulo, vel quæ ſstione repetita in executione, & in priori iudicio tractata: nam non refert, an quid expreſssis verbis exprimatur, an per demonſtrationẽ demonstrationem , vel per relationem ad aliam rẽ rem certam, l. certum, ff. ſsi cert. petat. in quo reſsidet Anton. Fab. vbi ſsup.